پژوهش جدید: ارتباط اندازه شبکه قدامی مغز با افسردگی روشن شد

دانشمندان به تازگی کشف کرده‌اند که در مغز افراد مبتلا به افسردگی، یکی از شبکه‌های مغزی به طور قابل توجهی بزرگ‌تر از حد معمول است. این کشف به آن‌ها کمک کرده تا درک جدیدی از علت و چگونگی ابتلای برخی افراد به این اختلال به دست آورند.

مغز انسان مشابه یک جعبه تقسیم عمل می‌کند، به طوری که مناطق مختلف برای انجام وظایف خاص به یکدیگر متصل می‌شوند. با این حال، فضای موجود برای این اتصالات محدود است.

محققان اکنون متوجه شده‌اند که در افراد مبتلا به افسردگی، بخش وسیع‌تری از مغز نسبت به افراد غیر افسرده به شبکه‌های مدیریت پاداش‌ها و تهدیدها اختصاص یافته است.

دکتر چارلز لینچ، یکی از نویسندگان این مطالعه از کالج پزشکی وایل در دانشگاه کرنل نیویورک، توضیح داد: «این پدیده در سطح مغز فضای بیشتری را نسبت به آنچه در افراد سالم مشاهده می‌شود، اشغال می‌کند.» او افزود که این بزرگ شدن شبکه باعث می‌شود که شبکه‌های مغزی دیگر، به ویژه در نواحی نزدیک، کوچکتر شوند.

محققان اخیراً اعلام کرده‌اند که در افراد مبتلا به افسردگی، بخش بزرگ‌تری از مغز به شبکه‌های خاصی اختصاص یافته است.

روش نوین برای اندازه‌گیری شبکه‌های مغزی

در یک روش نوین برای اندازه‌گیری شبکه‌های مغزی، دکتر چارلز لینچ و تیم او مقاله‌ای در مجله علمی نیچر منتشر کردند. در این تحقیق، آن‌ها از تکنیک تصویربرداری کارکردی پیشرفته استفاده کردند که شامل تحلیل تعداد زیادی از «اسکن‌های اِم.آر.آی. کارکردی (fMRI)» از هر فرد بود.

این گروه تحقیقاتی، این روش تصویربرداری را بر روی ۱۴۱ فرد مبتلا به افسردگی و ۳۷ فرد بدون افسردگی به کار بردند و توانستند اندازه شبکه‌های مغزی هر شرکت‌کننده را به دقت اندازه‌گیری کنند. سپس میانگین اندازه هر گروه را محاسبه کردند.

نتایج نشان داد که بخش خاصی از مغز به نام «شبکه برجسته‌ساز قدامی مغز» در افراد مبتلا به افسردگی به طور متوسط ۷۳ درصد بزرگ‌تر از اندازه مشابه در افراد سالم است. این یافته‌ها با تجزیه و تحلیل اسکن‌های مغزی پیشین از ۹۳۲ فرد سالم و ۲۹۹ فرد مبتلا به افسردگی نیز تأیید شد.

تیم تحقیقاتی همچنین تأکید کرد که اندازه این شبکه مغزی در افراد مبتلا به افسردگی در طول زمان پایدار است و تغییرات خلقی یا درمان‌های مغناطیسی از راه جمجمه تأثیری بر آن ندارند. با این حال، زمانی که شرکت‌کنندگان علائم خاصی از افسردگی را نشان دادند، سیگنال‌های مغزی بین بخش‌های مختلف این شبکه کمتر هماهنگ بود، و این تغییرات با شدت علائم مرتبط بود.

شبکه برجسته‌ساز قدامی مغز در افراد مبتلا به افسردگی به طور متوسط ۷۳ درصد بزرگ‌تر از اندازه مشابه در افراد سالم است.

تیم تحقیقاتی همچنین به تحلیل اسکن‌های مغزی ۵۷ کودک پرداخت که در دوران بلوغ به افسردگی مبتلا شده بودند. نتایج این تحلیل نشان داد که این شبکه مغزی سال‌ها پیش از بروز علائم افسردگی در این افراد، به طور قابل توجهی بزرگ‌تر شده بود.

این یافته‌ها همچنین در مورد بزرگسالانی که به افسردگی دیررس مبتلا شده بودند، تأیید شد. به علاوه، این شبکه مغزی در بزرگسالانی که در مراحل بعدی زندگی دچار افسردگی شدند نیز بزرگ‌تر بود.

بر اساس این نتایج، محققان معتقدند که اندازه بزرگ این شبکه مغزی می‌تواند به عنوان یک عامل خطر برای ابتلا به افسردگی در نظر گرفته شود و نه صرفاً پیامدی از این بیماری.

با این حال، محققان تأکید کردند که هنوز مشخص نیست که آیا بزرگ‌تر بودن این شبکه مغزی نتیجه ژنتیک یا سبک زندگی افراد است یا خیر. همچنین روشن نیست که آیا عارضه افسردگی به دلیل بزرگ بودن این شبکه مغزی ایجاد می‌شود یا به علت کوچک‌تر بودن دیگر شبکه‌های مغزی است.

این گروه تحقیقاتی همچنین اشاره کردند که نتایج آن‌ها می‌تواند به شناسایی افرادی که در معرض خطر ابتلا به افسردگی هستند و ایجاد درمان‌های شخصی کمک کند.

محققان بر این باورند که اندازه بزرگ این شبکه مغزی به خودی خود می‌تواند یک عامل خطر برای ابتلا به افسردگی باشد و نه تنها پیامدی از این بیماری.

با این حال، پروفسور کونر لیستون، یکی از نویسندگان این مطالعه، معتقد است که نتایج تحقیق بیشتر برای افرادی که به افسردگی مبتلا شده‌اند، مفید است. او گفت: «وجود این اطلاعات، که نشان می‌دهد چیزی قابل شناسایی در مغز وجود دارد که با افسردگی مرتبط است و ممکن است خطر افسردگی را افزایش دهد، به نظر می‌آید برای برخی افراد واقعاً دلگرم‌کننده باشد.»

بادامه مغز از دامنه تحقیق خارج شد

بادامه مغز در این پژوهش به طور خاص بررسی نشده است. دکتر میریام کلاین فلوگ از دانشگاه آکسفورد، که در این تحقیق مشارکت نداشته، اظهار کرد: «جالب است که این مطالعه به بادامه مغز (آمیگدال)، که در دهه‌های اخیر کانون اصلی پژوهش‌های پزشکی درباره افسردگی بوده، توجه نکرده است.»

با این حال، او تأکید کرد که این تحقیق جدید به طور کلی یک مطالعه قوی و مهم است و سؤالاتی را درباره امکان مداخله زودهنگام برای جلوگیری از بزرگ شدن شبکه برجسته‌ساز قدامی مغز و معکوس کردن آن مطرح می‌کند.

دکتر کلاین فلوگ افزود که برای بررسی اینکه آیا اندازه این شبکه مغزی می‌تواند به طور مؤثر برای پیش‌بینی خطر ابتلا به افسردگی استفاده شود، نیاز به تحقیقات بیشتری وجود دارد و احتمالاً این تنها نشانگر مفید برای پیش‌بینی این بیماری نخواهد بود.

او گفت: «این تحقیق، قدمی مفید در راستای ارائه مداخلات به بیماران است. این مداخلات می‌توانند به سرعت پیاده‌سازی شوند و به طور خاص نیازهای فردی هر بیمار را به دقت مورد توجه قرار دهند.»

آیا می‌دانستید که افسردگی با روش‌های درمانی ساده نیز امکانپذیر است؟ این پست را ببینید.