در نمایشنامه مشهور خود، “مرد و ابرمرد”، جورج برنارد شاو به این شیوه بیان می‌کند: “عشق به غذا، عشقی خالص‌تر از هر عشق دیگری است.” این اظهاریه تلخ، اما واقعیتی دارد. کافی است به تنوع غذاها در سراسر جهان نگاهی انداخته باشید تا این حقیقت به شما مشخص گردد.
واقعاً، علاقه انسان به تجربه طعم‌های مختلف، انگیزه‌ای است برای ایجاد ترکیباتی مبتکرانه از مواد اولیه مختلف و کشف هزاران دستور غذایی متفاوت و خوشمزه در سطح جهان. این غذاهای متنوع، با چاشنی‌های مختلف و دورچین‌های جذاب، نه تنها بخش مهمی از فرهنگ و سلیقه مردم در سراسر جهان را شکل می‌دهند، بلکه به عنوان یک صنعت محبوب و جذاب گردشگری نیز شناخته می‌شوند.
گردشگری غذایی به سادگی به معنای سفر به خارج از کشور برای تجربه غذاها و نوشیدنی‌های مختلف ملت‌های مختلف است؛ اما به دلیل محدودیت زمانی در سفرهای کوتاه، دانستن محبوب‌ترین و خوشمزه‌ترین غذاهای هر منطقه، قبل از شروع سفر، اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند.
در این پست از مجله سیمدخت همراه ما باشید تا با معروفترین غذاهای بین المللی آشنا شویم.
تجربه ی غذاهای شگفت انگیز از سراسر دنیا
اگرچه برای بسیاری از ما، خرید بلیط هواپیما به مقاصد دوردست برای لذت بردن از غذاهای محلی و کمیاب ممکن نیست، اما با توجه به منوی گسترده ای از رستوران‌های باکیفیت بین‌المللی، این امکان برای ما وجود دارد که طعم لذیذ برخی از محبوب‌ترین و خوشمزه‌ترین غذاهای جهان را تجربه کنیم. در این مقاله، تلاش شده است تا معروفترین و خوشمزه‌ترین غذاهای جهان از انواع مختلف ملل به شما معرفی شود، تا در صورت علاقه به تجربه غذاهای لذیذ در مکانی خاص یا رزرو میز در رستورانی بین‌المللی، انتخاب غذای مناسب برایتان دشوار نشود و همواره توانایی داشته باشید تا از بهترین‌ها برای سفارش استفاده کنید.
1. سوشی ژاپن
اکثر طرفداران غذاهای فرنگی حتماً یکبار در زندگی طعم سوشی، غذای معروف ژاپنی‌ها را چشیده‌اند. سوشی با ظاهری عجیب و غریب و گاهی اندکی ترسناک، در طول سال‌های گذشته به شهرتی قابل توجه در میان مردم کشورهای مختلف دست یافته و جایگاه خود را در منوی بسیاری از رستوران‌های بین‌المللی مطرح کرده است.
بسته به مکان زندگی، ممکن است انواع مختلفی از سوشی را در رستوران‌های محلی مشاهده کنید. اما سوشی به چه معناست؟ سوشی ترکیبی از برنج و ماهی خام است که از دو بخش اصلی تشکیل شده است: بخش زیرین و بخش بالایی. بخش زیرین شامل ترکیبی از برنج ژاپنی، سرکه و شکر است، در حالی که بخش بالایی که به عنوان تزئینات شناخته می‌شود، با برش‌هایی از ماهی خام (گاهی اوقات ماهی بخارپز یا دودی) تزیین می‌شود.
انواع مختلف سوشی از نظر ظاهری و ترکیبات بخش بالایی با یکدیگر متفاوت بوده و طرفداران خاص خود را دارند. اما نقطه مشترک تمامی این انواع، لایه زیرین یا همان برنجی ژاپنی خاص است که با سرکه مخلوط و با چاشنی‌های مختلفی مزین می‌شود. وجود این برنج خاص بسیار حیاتی است چرا که از فساد بخش بالایی سوشی یعنی ماهی خام جلوگیری می‌کند.
در میان انواع گوناگون سوشی که در سراسر جهان تهیه می‌شود، سوشی نیگیری (Nigiri) و سوشی ماکی (Maki) از جمله محبوب‌ترین ها هستند و با ذائقه بسیاری از افراد همخوانی دارند. اما برای کسانی که ماهی خام را دوست ندارند یا رژیم غذایی خاصی را پیگیری می‌کنند، می‌توان بخش بالایی سوشی را با سبزیجات و گوشت جایگزین کرد تا یک غذای سفارشی و منطبق با سلیقه آنان ارائه شود.
برای تهیه سوشی نیگیری و ماکی، حتماً باید از ماهی‌هایی مانند تونا، سالمون، دم‌زرد، خال‌خالی و لوزی‌ماهی که برای مصرف خام مناسب هستند، استفاده کرد.
2. رندانگ اندونزی
رندانگ فراتر از یک اسم غذایی است؛ این یک مفهوم فلسفی است که به یک فرآیند خاص و استثنائی از نرم، ترد و خوشمزه کردن گوشت گاو یا بوفالو اشاره دارد. این غذای لذیذ، یکی از محبوب‌ترین غذاهای گوشتی در اندونزی و مناطق آسیایی است که از یک روند پیچیده و طولانی در پخت گوشت به دست می‌آید. معمولاً رندانگ در مناسبت‌ها و مراسم خاص مذهبی سرو می‌شود و برای برخی از ساکنان جزایر سوماترا اندونزی، این غذا مقدس است.
سنت نگهداری از گوشت در برابر فساد، به روش سنتی و بدون استفاده از مواد شیمیایی، در قوم مینانگ کابائو به مدت‌ها ادامه داشته است. به باور آنها، طبخ رندانگ سه ویژگی اخلاقی ارزشمند زندگی را به ما می‌آموزد: صبر، بصیرت و استواری.
در گذشته، طرز تهیه این غذای خوشمزه تنها در اختیار قوم مینانگ کابائو بود، اما با مهاجرت ساکنان این منطقه به سایر نقاط جهان، این غذا به دیگر کشورها منتقل شد و انواع مختلفی از رندانگ به وجود آمد. اکنون بیش از ۲۰ نوع مختلف رندانگ با مواد اولیه متفاوت مانند مرغ، میگو و ماهی، در نقاط مختلف جهان وجود دارد که هرکدام برای سلیقه‌های خاصی طبخ می‌شود. با این حال، رندانگ با گوشت بوفالو همچنان محبوب‌ترین و متداول‌ترین نوع این غذاست؛ زیرا دوام بالایی دارد و برای سفرهای طولانی بسیار مناسب است.
فرآیند پخت رندانگ بسیار طولانی است (حدود ۷ الی ۸ ساعت) و از سه مرحله مختلف تشکیل شده است: در مرحله نخست یا گولای، شیر نارگیل که بخش اصلی این غذاست، هنوز در شکل مایع خود باقی می‌ماند. در مرحله دوم یا کالیو، پس از چهار ساعت پخت، شیر نارگیل غلیظ‌تر می‌شود و کمی روغنی می‌گردد. در مرحله آخر یا رندانگ، کالیو باید روی شعله با حرارت کم پخته شود تا خشک شده و به شکل رندانگ تبدیل شود.
3. رامن ژاپن
رامن نه تنها در ژاپن بسیار محبوب است، بلکه به دلیل طعم لذیذ و قیمت ارزانی که دارد، غذایی پرطرفدار در کشورهای غربی نیز محسوب می‌شود. این غذا از چهار بخش اصلی تشکیل شده است: سوپ (گوشت یا ماهی)، نودل چینی، سس مخصوص، و مخلفاتی که در فرآیند تهیه‌ی آنها پیچیده ایجاد شده است. اصلی بودن این غذا از کشور چین است، اما زمانی که به غذایی ژاپنی تبدیل شده است، مشخص نیست؛ اما تأثیر بزرگی در جهان داشته است: رامن به عنوان یکی از محبوب‌ترین و پرمصرف‌ترین فست‌فودها در ایالات متحده شناخته می‌شود.
انواع مختلفی از رامن وجود دارد که هر کدام بسته به محتویات و طرز تهیه سوپ، با یکدیگر متفاوت هستند. متداول‌ترین نوع رامن در جهان، شویو رامن است که از سوپ جوجه‌ای مزه‌دار با سس سویا تهیه می‌شود. نوع دیگر، شیو رامن نام دارد که غذایی سبک و سهل‌الهضم است و از سوپ نمکدار تشکیل شده است. میسو رامن در مقابل، غذایی سنگین و پرانرژی است که از سوپ غلیظ و سفید تهیه شده با میسو سویا استفاده می‌شود. و در آخر، تونکوتسو رامن که سوپی چرب و غلیظ است که از جوشاندن استخوان‌های خوک به دست می‌آید.
عنصر دیگری که در طبخ رامن نقش دارد، نودل است. این نودل‌ها از انواع مختلفی هستند، از نازک و پیچیده تا ضخیم و صاف. هر یک از این نودل‌ها از آرد گندم، نمک، و آب کانسوی تهیه می‌شوند که به آنها خواص خاصیتی و رنگ زرد متمایل می‌دهد.
آخرین بخش از رامن، بخش روچینه است که بسته به منطقه و رستوران با مواد مختلف تهیه می‌شود. برخی از متداول‌ترین روچینه‌ها شامل برش‌های نازک از گوشت خوک سرخ‌شده یا کباب‌شده (که به چاشو معروف است) و تخم‌مرغ های آب‌پز یا سرخ شده، همراه با تره فرنگی، ذرت، خزه دریایی خشک و کیک ماهی بخارپز شده می‌شوند.
4. سوپ تام یام تایلند
تام یام، یکی از معروفترین و پرطرفدارترین سوپ‌های تایلندی، به دلیل طعم تند، خوشمزه و اعتیادآورش شناخته می‌شود. این سوپ با داشتن مقدار کمی چربی و فقط ۲۰۰ کالری در هر پرس، یک گزینه سالم و خوش‌سلیقه برای تمام سلیقه‌هاست.
ترکیب اجزایی نظیر گوجه، پیاز، فلفل تند، لیموترش سبز، و میگو یا گوشت گاو و خوک، قارچ، سس ماهی، برگ درختان لیموی کفیر و گشنیز، این سوپ را تشکیل می‌دهد. طولانی‌ترین مرحله در طبخ این سوپ، فرآیند فراهم‌سازی مواد اولیه است، زیرا از سبزیجات معطر و انواع چاشنی‌ها مثل فلفل چیلی، گشنیز، علف لیمو، خسرودار و برگ لیموی کفیر برای بهبود طعم استفاده می‌شود.
به دلیل مواد مفید موجود در آن، تام یام به عنوان یکی از غذاهایی که می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تقویت کند، مطرح است. به همین دلیل، مصرف آن برای درمان بیماری‌های مانند آنفولانزا و سرماخوردگی توصیه می‌شود.
5. کباب ترکیه
اگر بخواهیم اهمیت و محبوبیت کباب در فرهنگ غذایی ایران و جهان را بیان کنیم، به موضوعی که بسیاری از ما با آن آشنا هستیم، پرداخته‌ایم. کباب، یکی از پرطرفدارترین و مشهورترین غذاهای ایرانی است و از شهرت فراوانی در سراسر کشور برخوردار است. این غذای لذیذ و جذاب، به گونه‌ای در جامعه‌ی ایرانی جای گرفته است که حتی نیازی به تبیین و توضیح بیشتر درباره آن نیست. هرگز نمی‌توان گفت که کباب فقط در ایران محبوبیت دارد؛ بلکه در بسیاری از نقاط دیگر جهان نیز، به ویژه در کشورهای خاورمیانه، جایگاه ویژه‌ای دارد و از جمله غذاهای برتر در آنها محسوب می‌شود.
تاریخچه ورود کباب به ایران نیز موضوعی است که بسیاری از ما به دنبال پیگیری آن هستیم. بر اساس برخی از منابع موثق، ناصرالدین‌شاه قاجار اولین فردی بود که سبک و نحوه‌ی طبخ کباب را به فرهنگ غذایی ایرانی معرفی کرد. از آن زمان به بعد، کباب به یکی از مهمترین بخش‌های غذایی ایران تبدیل شده و انواع مختلفی از آن در سراسر کشور توسعه یافته است.
در حال حاضر، بیش از ۲۰ نوع مختلف از کباب فقط در ایران طبخ می‌شود و هر یک از آنها دارای طرفداران خود هستند. از جمله معروفترین انواع کباب می‌توان به دنده کباب، کباب ترش، کباب کوبیده، کباب برگ، کباب سلطانی، شیشلیک، جوجه کباب، جوجه ترش، کباب دوش، کباب بختیاری، کباب چنجه، کباب ترخونی، کباب چوبی و کباب بناب اشاره کرد.
در کشورهای اروپایی نیز، کباب‌هایی مانند کباب سولاکی (یک نوع کباب فوری یونانی)، کباب شیش (یک نوع کباب ترکی) و کباب دونر (که یکی از محبوب‌ترین کباب‌های ترکی در جهان و غذاهای خیابانی استانبول است)، طرفداران زیادی دارند و جزء غذاهای معروف آن مناطق محسوب می‌شوند.
کباب دونر ترکی، که از گوشت فیله مرغ یا گوشت گوساله و گوسفند تهیه می‌شود و با افزودنی‌هایی نظیر فلفل دلمه‌ای، گوجه فرنگی، پیاز، زعفران، سیر، روغن حیوانی و قارچ ترکیب می‌شود، به شکلی عمودی بر روی میله چرخانده شده و سپس به صورت خاصی در ظروف یا داخل نان‌های ساندویچی سرو می‌شود.
6. فو ویتنام
برای بسیاری از طرفداران غذاهای آبکی، هیچ لذتی قابل قیاس با خوردن یک کاسه سوپ نودل در روزهای سرد زمستان نیست؛ به ویژه اگر سوپ معطر و مقوی، با ترکیبی از مخلفاتی نظیر نودل، پیاز، سیر، هل، دارچین، زنجبیل و تکه‌های گوشت گاو یا سینه مرغ باشد. فو، یا همان سوپ نودل ویتنامی، مثالی برای چنین ویژگی‌هایی است؛
یک خوراک لذیذ با ظاهری جذاب که با طعم و رنگ زیبا و مواد مغذی خود، نماینده‌ای مناسب از غذاهای محبوب ویتنام در جهان است و طعم و عمق فرهنگ غذایی این کشور را به دیدگان جهانیان معرفی می‌کند. اگرچه فو به نظر ساده و مینیمال می‌رسد، اما رایحه، طعم و ترکیبات آن بسیار پیچیده و شگفت‌انگیز هستند: ترکیب نودل برنج و تکه‌های گوشت با افزودنی‌های مختلفی که طعم‌های متنوعی را به سوپ می‌بخشند، آن را به یک غذای بی‌نقص تبدیل می‌کند که بوی گرم و مهیجش اشتهای هر کسی را تحریک می‌کند.
مردم ویتنام عاشق فو هستند و این غذا را در هر وعده‌ی غذایی، از صبحانه تا شام، می‌پسندند. اما این لذت به مرزهای کشورش محدود نمی‌شود و به سراسر جهان گسترش یافته است، به خصوص به دلیل قیمت مناسب، طعم لذیذ و خواص تغذیه‌ای که دارد. فو در لیست‌های برترین غذاهای جهان معمولاً جایگاه خود را پیدا می‌کند، به عنوان مثال در سال ۲۰۱۴، مجله بیزینس اینسایدر آن را به عنوان یکی از ۴۰ غذای برتر جهان معرفی کرد. همچنین در سال ۲۰۰۲، مجله لس آنجلس تایمز آن را یکی از ده غذای آسیایی لذیذی که باید امتحان شود، معرفی کرد.
از نظر ظاهری، فو به رامن ژاپنی شباهت زیادی دارد، اما تفاوت اصلی آنها در نوع نودل استفاده شده است. در فو از نودل برنج استفاده می‌شود که برنج به عنوان یکی از مهمترین محصولات کشاورزی ویتنام، نقش اساسی در غذاهای محلی این کشور دارد. تقریباً در همه‌ی غذاهای سنتی ویتنام، از خوراک‌هایی که برنج در ترکیب آنها وجود دارد، استفاده می‌شود. اما نودل برنجی موجود در فو به دلیل ترکیب استثنایی و بی‌نقصش، به یک محصول با ارزش دوچندان تبدیل شده است که نمادی از اصالت و تنوع فرهنگ غذایی ویتنام است.
7. خوراک اردک چین
با بیش از پنج قرن سابقه و ترکیبی خاص از رایحه‌هایی که مقاومت‌ناپذیرند، خوراک اردک چینی اکنون به عنوان یکی از محبوب‌ترین غذاهای چینی و همچنین یکی از معروفترین و تحسین‌برانگیزترین غذاهای جهان شناخته می‌شود. این غذای لذیذ که اصالت خود را به پکن برمی‌گرداند و از شمال چین به سرتاسر جهان صادر شده است، یک اثر باقیمانده از دوران امپراتوری مینگ است.
حدود ششصد سال پیش، آشپزان با تجربه و ماهر از سراسر چین به پکن می‌آمدند تا در رقابت‌ها و چالش‌های مختلف شرکت کرده و شانس خود را برای کسب جایگاه در آشپزخانه امپراتوری امتحان کنند.
تنها کسانی که با دستورپخت‌های بی‌نظیرشان موفق به عبور از آزمون‌ها و چالش‌های سخت می‌شدند، به عنوان آشپزان برگزیده در امپراتوری مشغول به کار می‌شدند و برترین غذاها را برای امپراتور تهیه می‌کردند. خوراک اردک پکنی نیز یکی از نتایج تلاش و آزمون‌های این آشپزان برگزیده بود، که هنر و ابتکارشان در طبخ این غذا، آن را به یک شاهکار تبدیل کرد.
پس از آن، دستورپخت خوراک اردک پکنی به همراه سایر رسپی‌ها به شکل قاچاقی از امپراتوری و سایر نقاط چین خارج شد و در اختیار مردم قرار گرفت. اما با سقوط دودمان مینگ، طعم واقعی این غذا تبدیل به یک اسرارآمیز شد و پس از فروپاشی امپراتوری در سال ۱۹۱۱، آشپزان برگزیده و معروف نیز مملکت امپراتوری را ترک کردند و رستوران‌های مختلفی با منوهای شگفت‌انگیز از غذاهای لذیذ که در آشپزخانه امپراتوری تهیه می‌شد، در سرتاسر پکن تأسیس شدند.
طبخ خوراک اردک چینی نیز به جزئیاتی دقیق و حساس نیاز دارد؛ این جزئیات باعث می‌شوند که گوشت اردک نرم و لذیذ شود.
برای طبخ این غذا، اردک را پس از ۶۵ روز تغذیه، کشتار کرده و پرهای آن را جدا کنید. سپس حفره‌های مدخل و مخرج اردک را برای جریان هوا باز کنید تا پوست زیرین آن از چربی جدا شود. سپس پوست را در آب جوش بگذارید و بعد از خشک شدن، آن را با شربت مالتوز لعابی کنید. بعد از یک شبانه‌روز، پوست را در اجاق یا سرخ‌کن بپزید و با سس لوبیا شیرین، پیازچه و خیار سرو کنید.
این غذا تجربه‌ای منحصربه‌فرد و بسیار لذیذ است، پس اگر قصد سفر به پکن را دارید، حتماً یک سر به یکی از رستوران‌های معروف محلی بزنید و این غذای شاهانه را امتحان کنید.
8.غذای پائیا اسپانیا
برنج، یکی از مواد غذایی محبوب برای بسیاری از ما ایرانیان است و تقریباً در اکثر غذاهای لذیذ شرق آسیا مورد استفاده قرار می‌گیرد.
اما این بار شما شاهد استفاده از این ماده مغذی در یک دستور غذایی اسپانیایی هستید: پائلا، که به آن پائیا هم گفته می‌شود، یکی از محبوب‌ترین غذاهای منطقه والنسیا در اسپانیا است و در طی سال‌های گذشته به نماد فرهنگی این کشور تبدیل شده است. این غذا که دارای چندین صد سال تاریخچه است، از نواحی شرقی اسپانیا و مزارع برنج منطقه والنسیا تولید شده و در کوتاه‌ترین زمان ممکن موفق شده است که جایگاه خود را در منوی رستوران‌های محبوب اسپانیا پیدا کند.
احتمالاً نمی‌دانید که انواع مختلفی از این غذا در سراسر جهان طبخ می‌شود و اسپانیایی‌ها باور دارند که به تعداد آشپزان موجود در جهان، روش‌های مختلفی برای طبخ این غذای لذیذ وجود دارد. بسته به نوع پائیایی که می‌خواهید طبخ کنید، مواد اولیه‌ای که استفاده می‌شود نیز متفاوت خواهد بود.
اگر قصد دارید پائیا را به روش سنتی و کلاسیک والنسیایی طبخ کنید، باید بر روی مواد اولیه و مخلفات محلی کشاورزی این منطقه تاکید کنید. مواد اولیه‌ای نظیر روغن زیتون، گوجه فرنگی، لوبیای لیما، لوبیا سبز، کنگر فرنگی، اکلیل کوهی، گوشت خرگوش و گوشت مرغ به‌طور معمول در این نوع پائیا استفاده می‌شوند.
اما در نوع دیگری از پائیا، مانند پائیای دریایی، از انواع مختلفی از مواد غذایی دریایی مانند صدف دوکفه‌ای، صدف سیاه، میگو، ماهی مرکب و حلزون استفاده می‌شود. برای وگان‌ها و افرادی که از مصرف گوشت خودداری می‌کنند، پائیای گیاهی نیز یک گزینه عالی است، زیرا طعم و عطر مشابهی با پائیای کلاسیک دارد و از موادی مانند قارچ، مارچوبه و کنگر فرنگی استفاده می‌کند.
استفاده از برنج اسپانیایی گرد با دانه‌های متوسط و خاصیت جذب آب بالا، نقش بسیار مهمی در موفقیت این غذا ایفا می‌کند. برخی از انواع برنج‌های اسپانیایی مانند بومبا و کالاسپارا، بدون از هم گسیختگی و ترک‌خوردگی، مقدار زیادی آب را جذب کرده و طعم و افزودنی‌های لذیذ دیگر را در دانه‌های خود حفظ می‌کنند. همچنین، وجود ماهی‌تابه مناسب در طبخ پائیای اسپانیایی بسیار اهمیت دارد و اصطلاح “پائیا” از ماهی‌تابه‌های بزرگ و خاصی که در اسپانیا استفاده می‌شود، گرفته شده است.
9. لازانیا ایتالیا
لازانیا، این غذای اغواکننده، خوشرنگ و لعاب، به نامی آشنا برای ما ایرانیان تبدیل شده است.
این غذا، یکی از قدیمی‌ترین غذاهای حاوی پاستا در جهان است و از ورقه‌های پهن و مسطح پاستا ساخته شده که با خوراکی خاص پخته می‌شود. خوراک مخصوص این لایه‌های پاستا از ترکیب مواد اولیه چون قارچ، گوشت چرخ‌کرده، گوجه فرنگی، پیاز سرخ شده، هویج و فلفل دلمه‌ای به دست می‌آید. قبل از پختن در فر، این خوراک لذیذ و مغذی با لایه‌ی نازکی از سس گوشت راگو یا سس بشامل و پنیر موزارلا و چدار پوشیده می‌شود و از افزودنی‌هایی مثل پودر آویشن، پونه کوهی و ریحان بهره می‌برد.
با توجه به انعطاف زیاد در انتخاب مواد اولیه، لازانیا به عنوان یک غذای محبوب، همه طبقات جامعه با سلیقه‌ها و رژیم‌های غذایی مختلف را جلب می‌کند. در ایران نیز نسخه‌های مختلفی از لازانیا برای گیاه‌خواران، گوشت‌خواران و علاقمندان به غذاهای دریایی وجود دارد.
در کشور مبدأ این غذا، یعنی ایتالیا، هر منطقه نوع خاصی از لازانیا را دارد. در بخش‌های جنوبی ایتالیا، لازانیا با ورقه‌های خشک پاستایی که با سس گوشت راگو آمیخته شده، معروف است، در حالی که در بخش‌های شمالی ایتالیا، به ویژه در بولونیا، لازانیایی با سس بشامل و اسفناج مورد علاقه است.
لازانیا در ایتالیا به اندازه‌ای محبوب است که در کارناوال‌ها، تعطیلات و رویدادهای مختلف، انواع متنوعی از آن با مواد اولیه مختلف در سراسر کشور طبخ می‌شود. به عنوان مثال، در سیسیلی ایتالیا، نوع خاصی از لازانیا در ایام کریسمس تهیه می‌شود که به نام “لازانیای اسکیابو” شناخته می‌شود و از سس گوشت خوک راگویی که با شکلات تلخ مخلوط شده، ساخته می‌شود.
10. مرغ سوخاری در آمریکا
اگر لازانیا نماد ایتالیا باشد و پائیا سمبل اسپانیا، مرغ‌های سوخاری کنتاکی یا همان KFC می‌تواند به عنوان مظهر فرهنگی ایالات متحده آمریکا در نظر گرفته شود. در گذشته، مرغ یکی از محبوب‌ترین گوشت‌های مصرفی در آمریکا بود و به عنوان ماده اولیه اصلی در بسیاری از غذاهای معروف و مورد علاقه مانند سالاد کلم و آبگوشت ذرت مورد استفاده قرار می‌گرفت. اما با ظهور دستور غذایی جادویی مرغ سوخاری کنتاکی، وضعیت تغییر کرد و این غذا به سرعت محبوب‌ترین و پرطرفدارترین گوشت در آمریکا تبدیل شد.
این نوع مرغ سوخاری که توسط رستوران‌های زنجیره‌ای فست فود KFC و کارآفرین مشهور به نام کلنل سندرز در سال ۱۹۴۰ معرفی شد، به زودی با پشت سر گذاشتن همبرگرهای چرب و لذیذ آمریکایی، به محبوب‌ترین فست فود در آمریکا تبدیل شد. در سال ۱۹۸۰، پس از چهل سال، مرغ سوخاری آمریکایی به یکی از پرطرفدارترین غذاهای با فروش بالا در جهان تبدیل شد، به گونه‌ای که بیش از شش هزار شعبه از رستوران‌های KFC در نقاط مختلف جهان وجود داشت.
با وفات کلنل سندرز، رستوران‌های زنجیره‌ای KFC همچنان به رشد خود ادامه دادند و تعداد شعب آنها افزایش یافت. امروزه بیش از سیزده هزار رستوران KFC در بیش از ۱۰۰ کشور دنیا وجود دارد و با بالاترین کیفیت ممکن، مرغ سوخاری آمریکایی را به مشتریان خود ارائه می‌دهند. متأسفانه، در کشور ما امکان تجربه طعم لذیذ مرغ سوخاری آمریکایی وجود ندارد، زیرا تاکنون اجازه احداث شعبه‌های KFC به هیچ فردی در این کشور داده نشده است.
11.بریانی هند
ما ایرانی‌ها به خوبی می‌فهمیم که وقتی برنج با مرغ و زعفران ترکیب شود، چه شاهکاری از نظر عطر، طعم و لذتی برای ما به وجود می‌آید، به خصوص اگر با ادویه‌های خوشبو و رایحه دار هندی ترکیب شود. بریانی هندی که دارای ۵۰۰ سال سابقه است، یکی از جواهرات فرهنگی هندوستان است که از دوران فرمانروایی دودمان مغول بر این سرزمین باقی مانده است؛ تلاشی برای ترکیب برنج معطر و ادویه‌های تند هندی با سبک پلوی پارسی.
مانند تنوع فرهنگی بسیاری که در هر منطقه از کشور هندوستان قابل مشاهده است، انواع مختلفی از بریانی نیز در هر گوشه و کنار این کشور گنجانده شده است. از دهلی تا لکنو، انواع مختلف بریانی در این کشور گوناگونی دارند. همانطور که می‌دانید، این انواع مختلف بریانی به صورت یکباره و در یک زمان ابداع نشده‌اند، بلکه از طولانی مدت تجربه و آزمایش برای بهبود طعم و متناسب کردن با سلیقه مردم هر منطقه به وجود آمده‌اند.
مناطق جنوبی هندوستان که مزارع برنج با کیفیتی داشتند، بیشترین تأثیر را در تولید انواع مختلف بریانی داشتند، زیرا این مناطق دسترسی آسان‌تری به مواد اولیه برای طبخ بریانی داشتند. سپس شهرها و مناطق دیگری نظیر دهلی، حیدرآباد، کلکته، کالیانی و دیندیگول نیز نسخه‌های مخصوص خود را ابداع و معرفی کردند.
بریانی به عنوان یک غذای بسیار معروف و محبوب در جنوب آسیا از مواد اولیه مغذی و پرانرژی در طبخ خود استفاده می‌کند. در این غذا، گوشت مرغ (یا گوشت بره، گاو، بز، و یا حتی ماهی) به همراه برنج و ادویه‌هایی نظیر تخم رازیانه، میخک صدبر، فلفل سیاه، جوز هندی، نعنا، گشنیز، دارچین، سیر و فلفل تند به کار می‌رود. افرادی که می‌پسندند طعم بریانی را شیرین‌تر بچینند، می‌توانند از تکه‌های خردشده آناناس، سیب و بادام هندی در طبخ این غذا استفاده کنند. زیرا بریانی در هر منطقه از کشور هندوستان به طریقی متفاوت طبخ می‌شود.
12. استیک و پای قلوه در انگلستان
برای مدت طولانی، غذاهای بریتانیایی مورد توجه زیادی از جانب افراد خارجی نبودند، و دلیل این موضوع به نسبت ساده بود: غذاهای بریتانیایی یا بسیار معمولی و بی طرف بودند، یا بسیار خیلی پخته و سرخ شده بودند. با این حال، استیک و پای قلوه، اغواکننده‌ترین‌ها برای بسیاری از افراد بی‌اشتهایی بود.
برخی این غذا را به عنوان سنتی‌ترین خوراک بریتانیا تصور می‌کنند، زیرا بیش از دویست سال قدمت دارد و برخی آن را نماد فرهنگی این منطقه می‌دانند.
این غذای ارغوانی، که با نام‌های دیگری مانند “کیت اند سیدنی”، “اسنیک اند کیدی” و “اسنک اند پیگمی” شناخته می‌شود، نوعی پای لذیذ و تند است که داخل آن با ترکیبی از قطعات برش‌خورده گوشت گاو، قلوه گاو (ممکن است از قلوه گوساله، بره یا خوک نیز استفاده شود)، پیاز و سبزیجات مانند آویشن و جعفری تازه و خوشبو پر شده است. از نظر مواد اولیه و ترکیبات، این غذا شباهت زیادی به استیک و پودینگ قلوه دارد، اما روش پخت و انواع سس‌های استفاده شده در هر کدام متفاوت است و در نتیجه، طعم آنها متفاوت است.
اگرچه انواع مختلفی از پای استیک و کیدنی در انگلستان و دیگر کشورهای جهان وجود دارد، اما استخوان‌بندی اصلی این غذا، که از ترکیب قلوه گاو و گوشت خرد شده تشکیل شده است، در همه انواع مختلف آن که در سرتاسر جهان طبخ می‌شود، بدون هیچ تغییری باقی می‌ماند.
کلام آخر
در این مقاله با ۱۲ غذای خوشمزه و محبوب از ملل مختلف جهان آشنا شدید. برخی از این غذاها در سراسر دنیا شناخته شده‌اند و به راحتی در هر نقطه‌ای از جهان قابل دسترسی هستند، در حالی که برخی دیگر نیازمند سفر به مناطق خاصی هستند. از آنجا که خوردن غذای محلی یک کشور می‌تواند به درک فرهنگ مردم آن کشور کمک بزرگی کند، توصیه می‌شود اگر به محل پیدایش این غذاها سفر کردید، فرصت چشیدن طعم لذیذ این غذاها را از دست ندهید.
گر شما هم از افرادی هستید که غذا جزو عناصر لذت بخش زندگی تان است، پست “این 10 غذای خوشمزۀ مصری را حتما تست کنید” برایتان جذاب خواهد بود.
نظرات کاربران