۱۴ مورد از چیزهای عجیبی که به فضا فرستاده‌ شده

انسان به طور فزاینده‌ای اشیاء عجیب و غریب را به فضا فرستاده است، از جمله خودروی تسلا، توپ دیسکو و حتی موهای روسای جمهور ایالات متحده.

فضا در حال پر شدن با اشیاء دست‌ساز انسان است، اما بیشتر انتظار داریم که اجسامی مانند فضاپیماهای فعال، تجهیزات فضانوردی و زباله‌های فضایی در فضا یافت شوند. اما در کنار این موارد رایج، مواردی هم وجود دارد که به طرز عجیبی انسان‌ها در فضا قرار داده شده‌اند و البته همیشه عمدی نبوده است.

به عنوان نمونه، استخوان‌های دایناسور، توپ دیسکوی بزرگ، آلات موسیقی و لباس‌های گوریل از جمله اشیاءی هستند که به فضا فرستاده شده‌اند. لایوساینس در یک گزارش، به ۱۴ مورد از عجیب‌ترین اشیاءی که انسان به فضا فرستاده است، اشاره می‌کند.

خودروی تسلا و راننده فضانورد آن

در تاریخ ششم فوریه ۲۰۱۸، ایلان ماسک، میلیاردر و بنیانگذار شرکت SpaceX، تصمیم گرفت تا از خودروی خود به نام تسلا رودستر و مانکنی به نام استارمن برای انجام یک ماموریت آزمایشی استفاده کند و آنها را به فضا ارسال کند.

اولین ماموریت موشک فالکون هوی، با خودروی تسلا رودستر به عنوان بار آزمایشی و مانکن استارمن به فضا فرستاده شد. ابتدا پیش‌بینی شده بود که تسلا رودستر در مداری در اطراف سیاره مریخ قرار گیرد. این موضوع نگرانی‌هایی در خصوص احتمال ایجاد تهدید زیستی برای سیاره مریخ و آلودگی آن به وجود آورد. در صورت سقوط خودرو بر روی سطح مریخ، این سیاره ممکن بود آلوده شود. با این حال، خودرو از سیاره مریخ دور شد و در حال حاضر در مداری حول خورشید با تناوب مداری ۵۵۷ روزی گیر افتاده است.

شما می‌توانید خودرو و مسافر آن را در زمان واقعی از طریق وب‌سایت whereisroadster.com دنبال کنید. تا ماه مه سال ۲۰۲۳، تسلا رودستر حدود ۳.۴ مدار کامل را به دور خورشید طی کرده و بیش از ۴ میلیارد کیلومتر را طی کرده است؛ به عبارت دیگر، خودروی مذکور بیش از ۷۳ هزار برابر ضمانتی خود سفر کرده است. استارمن از مدت‌ها قبل متوقف کردن ارسال تصاویر به زمین اقدام کرده است. بر اساس پیش‌بینی‌های افراد علاقه‌مند به ستاره‌شناسی، ممکن است خودرو و مسافر آن آسیب قابل توجهی دیده باشند.

دریچه‌های منهول (ازطریق انفجارهای اتمی)

میان ۲۸ می تا ۷ اکتبر سال ۱۹۵۷، ارتش ایالات متحده آزمایش‌های هسته‌ای بسیاری را در صحرای نوادا با نام عملیات پلامباب انجام داد. این آزمایش‌ها شامل ۲۹ انفجار هسته‌ای بودند و دو مورد از آن‌ها تحت عناوین پاسکال A و پاسکال B، در زیر زمین انجام شدند تا بررسی شود آیا می‌توان بارش رادیواکتیو را کنترل کرد یا خیر. پاسکال A در تاریخ ۲۶ ژوئیه صورت گرفت و در این آزمایش، یک بمب اتمی در یک حفره به عمق ۱۵۲ متر که با درپوشی آهنی به ضخامت ۱۰ سانتی‌متر پوشانده شده بود، منفجر شد.

رابرت برونلی، اخترفیزیکدان آزمایشگاه ملی لس آلاموس در نیومکزیکو و دانشمند ارشد آزمایش‌های پاسکال، قبل از درگذشت خود در سال ۲۰۱۸، به بیزنس اینسایدر اعلام کرده بود که نیروی انفجار دریچه منهول را به آسمان پرتاب کرد. برونلی انتظار داشت درپوش به زمین بازگردد، اما هیچگاه پیدا نشد.

برای بررسی این موضوع که چه اتفاقی برای دریچه رخ داده است، برونلی در تاریخ ۲۷ آگوست ۱۹۵۷ آزمایش را تکرار کرد. در این باره، برونلی آزمایش پاسکال B را با استفاده از یک دوربین با نرخ یک فریم بر میلی‌ثانیه ضبط کرد. نتایج آزمایش نشان داد که درپوش می‌تواند به سرعت حداکثر ۲۰۱ هزار کیلومتر بر ساعت حرکت کند. این سرعت حدود پنج برابر سرعت گریز از زمین است که نشان می‌دهد احتمالا هر دو درپوش به فضا فرار کرده‌اند.

موهای روسای جمهور ایالات متحده (به زودی)

در روز رئیس‌جمهور ۲۰۲۳ (۲۰ فوریه) سلستیس، شرکت تگزاسی که در زمینه‌ی خدمات خاکسپاری فضایی فعالیت می‌کند، اعلام کرد در ماموریتی به نام “اینتر‌پرایز”، طره‌هایی از موهای روسای جمهور سابق آمریکا را از کیپ کاناورال فلوریدا به فضا پرتاب خواهد کرد.

این ماموریت شامل نمونه‌های موی تاییدشده ژنتیکی از جورج واشنگتن، جان اف کندی، دوایت آیزنهاور و رونالد ریگان، همچنین بقایای سایرین، ازجمله برخی از بقایای سوخته شده خالقان “پیشتازان فضا” مانند جن رودنبری خواهد بود. فضاپیما در نهایت از محدوده‌ی برونی منظومه شمسی فراتر خواهد رفت.

توپ دیسکو غول پیکر

در ۲۱ ژانویه سال ۲۰۱۸، شرکت هوافضایی آمریکایی به نام راکت‌لاب، به‌صورت مخفیانه، یک جسم آینه‌دار چندوجهی را در یکی از پروازهای آزمایشی خود به فضا پرتاب کرد. این جسم منحصربه‌فرد که به نام “ستاره بشریت” شناخته می‌شد، دارای عرض حدود ۱ متر بود و سطح آن با ۶۵ صفحه بازتابنده مجهز شده بود. ستاره بشریت سریعاً به گردش در مدار زمین درآمد و به اندازه‌ای نور خورشید را به سطح زمین بازتاب می‌کرد که به سادگی با چشم غیرمسلح قابل مشاهده بود. طراحی ستاره بشریت برای نمادی برجسته بود که به ما یادآوری می‌کرد که محل زندگی ما بر روی زمین چقدر آسیب‌پذیر است.

با این‌حال، مدت حضور توپ بزرگ دیسکو در فضا بسیار کوتاه بود. به گزارش مجله آتلانتیک، این تابلوی درخشان در تاریخ ۲۲ مارس، دو ماه پس از پرتاب و حدود هفت ماه زودتر از زمان مورد انتظار، به اتمسفر زمین وارد شد.

ستاره بشریت اولین توپ دیسکو که به فضا پرتاب می‌شود، نبود. پروژه استارشاین که توسط آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی دریایی ایالات متحده رهبری می‌شد، بین سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۲ سه جسم مشابه را به فضا پرتاب کرد که هر یک بیش از یک سال در مدار حفظ شدند. همچنین، ژاپن نیز در آگوست ۱۹۸۶ ماهواره‌ای با پوشش آینه‌دار به نام آجیسای را به فضا پرتاب کرد که هنوز هم در مدار زمین قرار دارد.

قطعات لگو

تاریخچه طولانی لگو در فضا وجود دارد. کیت‌های ساخت و ساز لگو می‌توانند به کودکان کمک کنند تا نمونه‌هایی از موشک‌های واقعی را بسازند. این قطعات پلاستیکی معروف به لگو، حتی در فضاپیماهایی که از طریق آن‌ها الگوبرداری شده‌اند، استفاده می‌شوند.

در سال ۲۰۱۲، فضانورد ژاپنی به نام ساتوشی فوروکاوا، هنگام اقامت در ایستگاه فضایی بین‌المللی، نسخه‌ای مشابه نمونه واقعی این سکونتگاه مداری را ساخت. ساخت این مدل بدون جاذبه مدتی طول کشید و حدود دو ساعت طول برد تا تکمیل شود. در سال ۲۰۱۹، شرکت لگو نیز مدلی از پایگاه مفهومی ماه را با ارسال آن به فضا با استفاده از یک بالون ویژه، به اجرا درآورد.

علاوه بر این، در حال حاضر، سه مجسمه سفارشی لگو بر روی کاوشگر جونو ناسا که در سال ۲۰۱۱ با هدف بررسی این سیاره گازی و قمرهای آن به فضا پرتاب شد، در حال گردش دور سیاره مشتری قرار دارند. این سه مجسمه جونو، ژوپیتر (به نام خدای رومی) و گالیله (بازشناسی کننده چهار قمر بزرگ مشتری) هستند.

جف بزوس (و شهروندان عادی دیگر)

قصد نداریم با درج جف بزوس در این لیست او را به عنوان یک فرد عجیب نام ببریم. یک نکته عجیب درباره سفر او به فضا این است که تمام افرادی که با او به فضا رفتند، شهروندان عادی بودند و پروازهای زیر مداری را انجام می‌دادند.

در تاریخ ۲۰ ژوئیه ۲۰۲۱، بزوس همراه با والی فانک هوانورد پیشگام، الیور دیمن دانشجوی فیزیک و مارک برادر کوچکتر بزوس، با موشک نیوشپرد شرکت بلو اریجین از محل پرتاب این شرکت در غرب تگزاس به فضا پرتاب شدند. این پرواز تنها در حدود ده دقیقه طول کشید، اما کپسول خدمه به خارج از خط کارمان (مرز بین جو زمین و فضای بیرونی) که در ارتفاعی حدود ۱۰۰ کیلومتر بالاتر از سطح دریا قرار دارد، رسید و در نهایت به آرامی به زمین فرود آمد.

اما درباره اینکه آیا می‌توان بزوس و سایر خدمه را که از شهروندان عادی بوده‌اند، به عنوان فضانورد در نظر گرفت یا خیر، بحث و اختلاف نظر وجود دارد. برخی از کارشناسان معتقدند که سطح آموزش پرواز بسیار پایین خدمه و عدم تخصص، از آن‌ها را درکسب این عنوان محروم می‌کند؛ در حالی‌که دیگران برای دستیابی به این عنوان باید تلاش بسیار بیشتری را به خرج دهند.

استخوان های دایناسور

بزوس و همراهانش تنها چیزهای عجیبی نیستند که بلو اریجین به فضا فرستاده است. در تاریخ ۲۰ مه سال ۲۰۲۱، این شرکت حدود ۲۰۰ قطعه استخوان دایناسور را روی موشک نیوشپرد دیگری به فضا پرتاب کرد. این استخوان‌ها با قدمتی بین ۶۶ تا ۷۰ میلیون سال، احتمالاً به درومیسوروس تعلق داشتند؛ یک شکارچی پرنده‌مانند با طول حدود دو متر و ارتفاعی حدود ۰٫۶ متر از زمین تا لگن. پس از بازگشت به زمین، این استخوان‌ها برای خیریه به حراج گذاشته شدند.

اما این قطعات اولین استخوان‌های دایناسوری نبودند که به فضا فرستاده می‌شدند. در سال ۱۹۸۵، یک قطعه مهره و یک پوسته تخم مایاسورا با شاتل فضایی چالنجر ناسا به فضا اعزام شد. در سال ۱۹۹۸ نیز، جمجمه‌ای با قدمت ۲۱۰ میلیون سال از گونه سیلوفیسیس بر روی جانشین چالنجر، یعنی شاتل فضایی اندور، به پرواز درآمد. همچنین، بخش‌هایی از تیرانوسوروس رکس نیز در اولین پرواز آزمایشی فضاپیمای اوراین ناسا به فضا اعزام شدند.

تاردیگرید

حیوانات مختلف زیادی تاکنون به فضا اعزام شده‌اند. درباره برخی از آن‌ها مانند سگ‌ها، کپی‌ها، میمون‌ها و جوندگان احتمالاً از قبل می‌دانید. اما موجودات فراوان دیگری نیز به فضا راه یافته‌اند، از جمله گربه، قورباغه، مگس میوه، لاک‌پشت، ماهی و عروس دریایی.

با این حال، عجیب‌ترین موجوداتی که تاکنون به فضا اعزام شده‌اند، احتمالاً تاردیگریدها هستند. تاردیگریدها، که به نام خرس‌های آبی نیز شناخته می‌شوند، به دلیل توانایی بقا در شرایط بسیار سخت معروف هستند.

به گزارش آژانس فضایی اروپا، در سال ۲۰۰۷، تاردیگریدها به عنوان اولین موجوداتی شناخته شدند که بدون هیچ خسارتی از مواجهه مستقیم با فضا جان سالم به در می‌برند. این جانوران در بخش بیرونی فضاپیمای روسی فوتون ام ۳ قرار گرفتند که به مدت ۱۲ روز در مدار زمین قرار داشت و به طور شگفت‌انگیزی زنده ماندند.

یک مقاله تکمیلی که در سال ۲۰۰۸ در مجله Current Biology منتشر شد، نشان داد که ۶۸ درصد از تاردیگریدها توانستند با سرمای شدید، کم‌آبی و تابش پرتوهای کیهانی مقاومت کنند و جان سالم به در ببرند.

لباس گوریل

شمشیر نوری اسکای‌واکر

سه‌گانه اصلی جنگ ستارگان که بین سال‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۳ منتشر شد، الهام‌بخشی نسلی از فضانوردان و دانشمندان فضایی بودند. بنابراین، عجیب نیست که در نهایت یکی از معروف‌ترین وسایل فیلم‌ها، یعنی شمشیر نوری لوک اسکای‌واکر، به فضا راه پیدا کند.

این شمشیر نوری در سال ۲۰۰۷ همراه تیمی از فضانوردان به فضا پرتاب شد. آن‌ها ماژول هارمونی (معروف به Node 2) را به ایستگاه فضایی بین‌المللی تحویل داده و آن را مونتاژ کردند. پرتاب همزمان با سی‌امین سالگرد اولین فیلم جنگ ستارگان (امید تازه) انجام شد. با این حال، شمشیر نوری در واقع دومین شمشیر لیزری لوک (شمشیر سبز) بود که در فیلم سوم، یعنی «بازگشت جدای» به نمایش درآمد.

شمشیر نوری لوک تنها یادگاری از جنگ ستارگان به فضا فرستاده شده نیست. در سال ۲۰۱۷، به‌عنوان بخشی از بازاریابی فیلم «آخرین جدای»، دومین فیلم تازه‌ترین سه‌گانه، دیزنی نسخه‌ای از دروید بی‌بی ۸ (ربات کروی نارنجی‌رنگ) را برای فضانوردان ایستگاه بین‌المللی فضایی فرستاد تا با آن بازی کنند.

تحویل پیتزا

در سال ۲۰۰۱، پیتزا هات به اولین شرکتی تبدیل شد که با ارسال پیتزا به ایستگاه فضایی بین‌المللی با استفاده از یک موشک حامل مواد غذایی فضانوردان، غذا را به فضا تحویل می‌داد. یوری اوساچوف به عنوان دریافت‌کننده پیتزا، همراه سایر فضانوردان، در حال خوردن این غذای خوشمزه بود و از او فیلم‌برداری شد.

این تحویل رکوردشکن، اقدامی جسورانه در بازاریابی بود که بیش از یک میلیون دلار (۱٫۷ میلیون دلار به ارزش امروز) برای شرکت هزینه داشت. اما سرآشپزانی که پیتزا را پختند، باید ملاحظات خاصی را برای این سفر غیرعادی درنظر می‌گرفتند: چاشنی اضافی به غذا افزوده شد، زیرا فضانوردان ممکن است در فضا احساس چشایی را از دست دهند، و به جای پپرونی از سالامی استفاده شد زیرا ماندگاری طولانی‌تری داشت و نیاز بود پیتزا قبل از زمان پرتاب کاملاً آماده شود.

جالب است که در آن زمان، به دلیل قوانین سختگیرانه آژانس فضایی ناسا درباره حمایت مالی شرکت‌ها، فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی ممنوع بودند از خوردن پیتزا.

پیتزا تنها نمونه‌ای از غذاهایی نیست که با موفقیت به ایستگاه فضایی بین‌المللی تحویل داده شده است. در دسامبر ۲۰۲۱، شرکت اوبر ایتس اعلام کرد که از طریق کارآفرین و گردشگر فضایی ژاپنی به نام یوساکو مائزاوا، که سفر کوتاهی به ایستگاه فضایی داشت، غذا به ساکنان آنجا تحویل داده است. این غذا شامل ماهی با خمیر سویا و مرغ با شاخه‌های بامبو بود.

ساعت آملیا ارهارت

آملیا ارهارت، هوانوردی خلاق و پیشرو بود که در سال ۱۹۳۲ به عنوان اولین زنی که به‌تنهایی با هواپیما از اقیانوس اطلس عبور کرد، شناخته شد. علاوه بر این دستاورد، آملیا ارهارت توانست عناوین نخست دیگری را کسب کند و چندین رکورد هوانوردی را به ثبت برساند. اما در سال ۱۹۳۷، در حین تلاش برای دورزدن زمین با هواپیمایش، آملیا گم شد و احتمالاً به دنیا رفت. هواپیما و جسد او هرگز پیدا نشدند.

داستان زندگی آملیا ارهارت الهام‌بخش بسیاری از هوانوردان و فضانوردان زن جوان بود. برای مثال، شانون واکر، یک فضانورد ناسا، که در سال ۲۰۱۰ ساعت مچی آملیا ارهارت را که او در معروف‌ترین پرواز خود روی اقیانوس اطلس آن را پوشیده بود، به ایستگاه فضایی بین‌المللی برد. (در سفر مرگبار آملیا ارهارت، او ساعت دیگری در اختیار داشت).

قطعاتی از هواپیمای برادران رایت

قسمت‌هایی از اولین هواپیمای برادران ویلبر و ارویل رایت، که با نام “پرنده رایت” شناخته می‌شود، در دو بار متفاوت به فضا پا گذاشت. این هواپیمای دوباله، که به کیتی هاک نیز مشهور است، به این دلیل شهرت دارد که توانست به همراه انسان پرواز پایداری را قبل از تخریب شدن تجربه کند. در تاریخ ۱۷ دسامبر ۱۹۰۳، هواپیمای برادران رایت چهار پرواز کوتاه انجام داد، که طولانی‌ترین آن تنها ۵۹ ثانیه طول داشت و در طی این پرواز، هواپیما مسافتی حدود ۲۶۰ متر را طی کرد.

در سال ۱۹۶۹، نیل آرمسترانگ، در طول ماموریت آپولو ۱۱ ناسا، تکه‌هایی از هواپیمای رایت را به همراه خود به سطح ماه برد. این قطعات شامل چهار تکه از پارچه بال هواپیما و دو تکه از پروانه آن بودند که آرمسترانگ آنها را درون “کیت ترجیحی شخصی” خود به ماه برد. این کیت یک کیسه کوچک بود که هر فضانورد می‌توانست آن را با خود به سطح ماه ببرد.

در سال ۲۰۲۱، تکه دیگری از پارچه هواپیما همراه مریخ‌نورد پرسیورنس و هلی‌کوپتر اینجنیوتی روی سطح مریخ فرود آمد. این قطعه پارچه زیر صفحه‌های خورشیدی هلی‌کوپتر جاسازی شده است. از آن زمان تاکنون، این هواگرد مریخی بیش از ۵۰ پرواز را روی سیاره سرخ انجام داده است.

آلات موسیقی

برای فضانوردانی که در ایستگاه فضایی بین‌المللی اقامت می‌کنند، زمان طولانی در دوران بدون جاذبه زمینی ممکن است برایشان هزینه‌های روانی به همراه داشته باشد. به منظور غلبه بر این چالش‌ها، فضانوردان ابزارهای موسیقی از قبیل کیبورد، گیتار، فلوت، بلز، نی‌انبان، ساکسیفون و حتی دیجریدو را به همراه خود به فضا می‌برند.

در اکثر موارد، نواختن ساز در فضا مشابه نواختن آن در زمین است، با این حال، ریزگرانش ممکن است مشکلاتی را ایجاد کند. به عنوان مثال، اگر فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی ساز بادی مانند فلوت را نوازش کنند، باید پاهای خود را محکم بچسبانند تا توسط جریان هوایی که از ساز بیرون می‌دهند، به عقب رانده نشوند.

با این حال، مسائل ایمنی مربوط به استفاده از ابزارهایی مانند گیتار در فضا وجود دارد، زیرا آنها قابل اشتعال هستند و لازم است به طریقی ایمن نگهداری شوند هنگامی که استفاده نمی‌شوند. همچنین، حمل و نقل این ابزارها به فضا هزینه‌بر است و هر کیلوگرم بار ارسالی به فضا معادل ۴۵۰۰ دلار هزینه دارد.

نشانگرهای جاذبه صفر

یکی از رسوم رایج در بین فضانوردان، انتخاب یک جسم غیرعادی به عنوان “نشانگر گرانش صفر” شخصی است که به فضا همراه می‌برند. با کاهش جاذبه، این جسم در اطراف آن‌ها معلق می‌ماند. برخی از نمونه‌های این نشانگرها شامل عروسک انیشتین، سگ اسنوپی، بیبی یودا (گروگو)، دایناسورهای اسباب‌بازی، زمین مخملی، عروسک پنگوئن و عروسک بازلایتر است.

نظرات کاربران

چنانچه دیدگاهی توهین آمیز باشد و متوجه نویسندگان و سایر کاربران باشد تایید نخواهد شد.
چنانچه دیدگاه شما جنبه ی تبلیغاتی داشته باشد تایید نخواهد شد.
چنانچه از لینک سایر وبسایت ها و یا وبسایت خود در دیدگاه استفاده کرده باشید تایید نخواهد شد.
چنانچه در دیدگاه خود از شماره تماس، ایمیل و آیدی تلگرام استفاده کرده باشید تایید نخواهد شد.
چنانچه دیدگاهی بی ارتباط با موضوع آموزش مطرح شود تایید نخواهد شد.