نقد فیلم Ballerina | انتقام کره‌ای

فیلم جدید “بالرین” به عنوان آخرین اثر سینمایی از نتفلیکس، یک نمایش ساده از انتقام است که با سکانس‌های اکشن خشونت‌آمیز ترکیب شده است. در این فیلم، یک انتقامجوی خلافکار به نام “بالرین” به مبارزه با گروهی از مافیای برده‌داری مدرن می‌پردازد. او دلیل انتقام خود را در انتقام از یک شکارچی جنسی پنهان کرده است. برای درک بهتر از این اثر سینمایی، با مروری بر نقد فیلم “بالرین” در ادامه همراه باشید.
در افتتاحیه شگفت‌انگیز فیلم اکشن “بالرین”، یک زن جوان به نام اوک جو (جئون جونگ-سو) بدون هیچ زحمتی با یک قوطی آناناس‌های کنسرو، گروهی از سارقان چاقو را از خود دور می‌کند.
این سکانس جذاب در یک فروشگاه رفاهی تنگ و کوچک رخ می‌دهد و فوراً دو امر مهم را برای مخاطب روشن می‌کند. اولاً، اوک جو یک قهرمان ساکت با مهارت‌های ویژه در رزم واقعی است. ثانیاً، صحنه‌های مبارزه در این فیلم، یک نمونه واقعی از یک نبرد خشونت‌آمیز خواهند بود. به علاوه، به سرعت متوجه می‌شویم که اوک جو یکی از بهترین پیمانکاران امنیتی خصوصی است و تنها یک دوست در این دنیا دارد، که همان مین هی (پارک یو ریم)، بالرین فیلم است.
در ادامه داستان، متاسفانه اوک جو، وقتی یک شب برای دیدار دوستش می‌رود، متوجه می‌شود که دوست مهربان و همدردش خودکشی کرده است. در همان لحظه، او روی تخت مین هی، یک نامه را می‌بیند که از اوک جو می‌خواهد انتقام بگیرد.
از این لحظه به بعد، این بادیگارد سخت‌کوش در مسیری پر از مبارزات قرار می‌گیرد. ابتدا قصد دارد بفهمد چرا دوستش خودکشی کرده و سپس بعد از کشف راز این اقدام وحشیانه، همه مسئولان این حادثه را به طرزی بی‌رحم و بی‌رحمانه مجازات کند.
در اینجا داستان به یک سادگی بیش از پیش می‌پیوندد. شخصیت‌ها در بخش زیبایی‌شناسی، مواقع اکشن و مبارزات نقش خود را ایفا می‌کنند. فیلمساز تمام تلاش خود را می‌کند تا زمینه‌های مختلفی از جمله مبارزات یک به یک، دوئل‌های شجاعانه بین قهرمانان و شروران، و زد و خوردهای متقابل را برای بیننده به نمایش بگذارد.
سرعت بالای مونتاژ، تغییرات در زاویه دوربین، نمای‌های از بالا، نماهای نزدیک فوق‌العاده، ابتکار در حرکات کند و سایر جزئیات فنی دیگر، این فیلم را به یک شاهکار هنری در زمینه هنرهای رزمی و انواع مختلف سلاح‌ها تبدیل کرده‌اند. این انتقال هنری می‌تواند بیننده را در دنیای فوق‌العاده این فیلم فرو ببرد.
با وجود این که “بالرین” در اساس مانند فیلم‌های جان ویک، یک اپیک ابرقهرمانی در جهان‌هایی است که ترکیبی از پیچیدگی و جنایات سازمان یافته دارند، اما این فیلم با ظهور یک ضدقهرمان، به خصوص یک زن جوان مقتدر و شجاع، واقعیت‌ها را برای بیننده زنده کرده و بیشتر و بهتر احساس می‌شود.
در گام‌های اولیه توسعه داستان، ضدقهرمان داستان تمام تلاش خود را می‌کند تا انتقام مرگ بهترین دوستش را بگیرد و پیوند گمشده‌ای از امید را پیدا کند تا در برابر تاریکی‌هایی که در آن فرو رفته‌اند، پایداری یابد. حالا این حادثه به سرانجام خود نزدیک می‌شود و ما در مرحله پایانی داستان قرار داریم.
باید توجه داشت که در حال حاضر، تمرکز بر روی داستان ساده و پیش‌فرض فیلم‌های اکشن به میزانی افزایش یافته که به نظر ممکن می‌آید بی‌معنی باشد. در دهه گذشته، برخی از بهترین فیلم‌های اکشن مانند “The Raid” در اندونزی و “John Wick” در هالیوود، با تمرکز بر داستان‌گویی فیزیکی و صحنه‌های اکشن تماشایی، به طرح‌های پیچیده و پیچیدگی‌های زیاد پشت سر گذاشته‌اند.
بنابراین، این رویکرد ساده‌سازی عملاً سینمای اکشن را برای جوانان جذاب‌تر و تازه‌تر کرده است، زیرا این دقیقاً آنچه که مخاطبان این ژانر از تجربه یک فیلم اکشن می‌خواهند، است. با این حال، باید مراقب باشیم تا این سادگی به ساده‌انگاری منحرف نشود، که ممکن است به یکنواختی منجر شود. اینجاست که “بالرین” به چالش کشیده می‌شود. از یک طرف، این یک تیغه تیز و بی‌معنی است که به طور مستقیم به اشباع انتقام و ادرنالین درون خشونت منجر می‌شود. از سوی دیگر، کمبود عمق در شخصیت و زمینه‌ی داستانی برای اوک جو، احساس کمبود سرمایه‌گذاری احساسی در بیننده را به وجود می‌آورد.
فیلمنامه از فلاش‌بک‌ها برای ایجاد پایه‌های دوستی اوک‌جو و مین‌هی بهره‌می‌برد. اما خاطراتی که در هنگام اشتراک‌گذاری کیک تولد یا قدم‌زدن در ساحل رنگ‌آمیزی می‌شوند، به قدری نازک و کم‌عمق است که به‌جای ایجاد اتصال عمیق، احساس پوچی و سطحی بودن بیشتری به بیننده منتقل می‌کنند.
با این حال، خوشبختانه، شرارت و بدی شخصیت‌های شرور در فیلم به قدری ظاهر شده‌اند که ما را به اندیشه دربارهٔ دلیل انتقام قهرمان داستان سوق می‌دهند. این شخصیت‌های شرور، هر چند که کلیشه‌ای هستند، آن‌قدر تاریک و شیطانی اند که مخاطب احساس می‌کند مستعد نابودی آن‌هاست.
در نتیجه، در چنین فضایی، اکشن به عنوان جایگاه اصلی فیلم بیشتر به نمایش درآمده است که بالرین در این حوزه ویژگی‌های برتری دارد. کارگردانی لی چونگ هیون به طرزی زیبا و شگفت‌انگیز اجرا شده است. روشی که او با دوربین، خونریزی‌ها و صحنه‌های اکشن را آراسته و پی‌گیری می‌کند، بسیار جذاب و قابل لمس است و حرکت‌های آهنگین و زوایای دوربین، خاصیتی مشابه با آثار بی‌مووی مانند «Upgrade» از لی وانل را به یاد می‌آورد.
در همین حال، زیبایی‌شناسی بصری غم‌انگیز و نئون‌‌شکل فیلم، یادآور آثار سینمایی هیجان‌انگیز نوآر نیکلاس ویندینگ رفن، به‌ویژه «فقط خدا می‌بخشد»، است. اگرچه تأثیراتی که این کارگردان کره‌ای از آن دنباله‌روی می‌کند خیلی نمایان نیست، اما نحوه ترکیب کردن آنها با جنون هنرهای رزمی خیره‌کننده است.
همچنین باید از بدلکاری بی‌نقص فیلم تعریف کرد، که موفق می‌شود هر برش، ضربه و شلیک گلوله را تا حد امکان واقعی کند. فراموش نکنید که بدل‌کاری و اجرای صحنه‌های اکشن امروزه به عنوان یکی از مهمترین عناصر سینما محسوب می‌شود.
در پایان باید گفت: به طور کلی، «بالرین» یک تریلر کوچک اما جذاب است که شما را از ابتدا تا انتها درگیر خود نگه می‌دارد. با اجراهای جذاب، داستان ساده و مضامین قابل تامل، تماشای این فیلم برای طرفداران سینمای کره و هر کسی که از داستان‌های هیجان‌انگیز انتقام و عدالت لذت می‌برد، ضروری است.
البته با توجه به کاستی‌های روایی‌اش، «بالرین» احتمالاً مانند آثار فوق‌الذکر به یک کلاسیک کالت تبدیل نخواهد شد. با این حال، این فیلم هنوز هم یک بازی جهنمی است. اگر روحیه‌ی خوبی دارید، این اکشن جمع و جور و شیک به اندازه کافی مبارزات چشمگیر را ارائه می‌دهد تا مغز شما را بدون فشار زیاد سرحال نگه دارد و قلب شما را در تمام مدت تماشای فیلم مشتاق و سرگرم این فضا و قهرمان سردش کند.