سه دهه پیش، در دسامبر ۱۹۹۳، بازی DOOM وارد صحنه بازیسازی شد و با گیمپلی و خشونت خاص خود، صنعت بازی را تغییر داد. این بازی، با ارائه استاندارد جدیدی برای بازیهای تیراندازی، به عنوان الگویی برای آثار بعدی ایفای نقش کرد. اما تأثیر DOOM به مراتب بیشتر از جنبههای فنی آن بود. این بازی به دلیل موتور قدرتمند خود و امکان دسترسی آسان به سورس کدش، جوامع فعالی از مادسازان را به وجود آورد که میلیونها مرحله، سلاح و دشمن جدید را ایجاد کردند و طول عمر بازی را بسیار افزایش دادند. علاوه بر این، فایلهای دادهی DOOM به شکل فرمت WAD ذخیره میشدند که حتی برای افرادی که تازه وارد دنیای برنامهنویسی بودند، قابلیت خواندن و ویرایش آنها بسیار آسان بود.
در این میان، یکی از مادهایی که در سالهای اخیر به شدت مورد توجه قرار گرفت، MyHouse.WAD بود. این ماد در تاریخ ۳ مارس ۲۰۲۳ (۱۲ اسفند ۱۴۰۱) منتشر شد. خالق این ماد با نام Veddge، در طی ۱۵ سال گذشته فعالیت بسیار کمی در این زمینه داشته است. به گفتهی او، یکی از دوستان اخیراً درگذشته بود و در خانهی او تعدادی فلاپی دیسک که به نظر میرسید در دوران کودکی با هم بازی میکردهاند، پیدا شدند. این فلاپی دیسکها شامل مراحل ابتدایی بازی DOOM بودند و به یاد دوست فقیدش، Veddge تصمیم گرفت این مراحل را بازسازی کرده و عرضه کند.
هنگامی که به خانهی یک فرد فوتشده وارد میشوید، ماجرای بازی MyHouse آغاز میشود. در ابتدای بازی، احساس میکنید که به یک سناریوی معمولی دارید وارد میشوید؛ در حومهی شهر، شما باید با شکار شیاطین مبارزه کنید. محیط داخلی خانه همچنان ترسناک به نظر نمیرسد. اما وقتی از خانه خارج میشوید، متوجه میشوید که تمام شیاطینی که تازه کشتهاید، هنوز زنده هستند. وقتی دوباره به داخل وارد میشوید، به نظر میرسد که مرحلهای ریست شده است، اما با تغییراتی متفاوت مواجه میشوید؛ تکسچرها به طور نامحسوس تغییر کردهاند و مواردی که قبلاً وجود نداشتند، به طور مرموز ظاهر میشوند. وقتی یک سوراخ در زمین پیدا میکنید و به گودالی دورتر از خانه فرو میافتید، احساس میکنید که شاید این ماده محوریت شرک را داشته باشد!
اگرچه در حال حاضر MyHouse نماد بازیهای ترسناک نیست، اما به زودی خواهد شد. بیشبریدن در ساختار این ماده، برخی از جذابیتهای آن را از بین میبرد. میتوان گفت که MyHouse به افرادی که همواره آنلاین هستند، پاداش میدهد، اما همچنان ترس اصلی آن باقی است؛ این یک اثر وحشتناک است که در یکی از بهترین آثار اکشن تاریخ به اوج میرسد و با تجسم مجدد یک سنگ محک در بازی، تجربه ترسناکی را برای شما فراهم میکند.
آیا بازی DOOM را تجربه کردهاید؟ حتی اگر نه، بدون شک نام آن را شنیدهاید. از شلیک به شیاطین تا گرافیک ابتدایی، DOOM برای بسیاری از گیمرها در سراسر جهان آشنا است. اما MyHouse این خاطرات را به چالش میکشد و تجربهی جدیدی را ارائه میدهد. در این ماد، شما با موجوداتی روبرو میشوید که در DOOM وجود ندارند و این ویژگیها آن را از سایر مادهها متمایز میکند. علاوه بر این، طراحی صداهای وحشتناک MyHouse، آن را به یک تجربه واقعی از بازی ترسناک تبدیل میکند، که این ویژگی را از آثاری مانند پیتی متمایز میکند. حتی شما میتوانید در این ماده شنا کنید!
در حقیقت، به جز هیولاهایی که گاه به گاه پشت سر شما ظاهر میشوند، DOOM هیچوقت یک بازی ترسناک نبود. اما MyHouse به عنوان یک بازی ترسناک معرفی میشود. اتمسفر ترسناک این ماده، لحظهای استراحت نمیدهد و حتی قابلیت تیراندازی نیز به شما کمکی نخواهد کرد. موجوداتی در این ماده وجود دارند که بسیار ترسناکتر از هر چیزی هستند که در DOOM اصلی مواجه میشدید. همچنین، مانند اسرار در دیگر بازیها، MyHouse آیتمهای جمعکردنی زیادی ارائه میدهد که به شما احساس رازآلودی میدهند، اما در واقعیت ممکن است هیچکدام از آنها راز واقعی نباشند.
برای کشف این راز، ژورنال موجود در پوشهی بازی به بازیکن سرنخ میدهد. جالب است بدانید که برههای در تاریخچه بازیهای ویدیویی وجود داشت که تقریباً غیرممکن بود که بدون خواندن کتابچهی راهنما یا فایل readme در پوشهی نصب آن بتوانید تا انتها بازی را ادامه دهید. به عنوان مثال، در اولین نسخه از “Legend Of Zelda”، این دفترچه راهنما است که تنها سرنخهایی را که برای شکست دادن “Ganon” بدست خواهید آورد، به شما میدهد. به طور مشابه، بدون خواندن ژورنال “MyHouse”، سرنخها و زمینهی داستانی را برای نحوهی ساخت این ماد از دست خواهید داد.
این ژورنال جزئیات برنامهنویسی ماد را نشان میدهد. سازنده این پروژه را به یاد یکی از دوستان خود ساخته است. ساخت پروژه شش ماه طول کشیده و سازندگان در طول پرورسه اساساً ذهن خود را از دست داده و کابوسهای شدیدی را تجربه کردهاند که به عنوان یک راهنما برای نحوهی ادامه گیمر عمل میکند. در واقع چیزی خالق این ماد را آزار میدهد و او را مجبور میکند تا “MyHouse” را به پایان برساند و تا زمانی که خودتان بازی را کامل نکنید نمیدانید این چیست. در رمان “House Of Leaves”، قهرمان داستان به طور مشابهای تسخیر شده و مجبور میشود اثری را ترجمه کند که مستندی درباره خانهای خالی از سکنه است که وجود ندارد. “MyHouse” آنقدر تاثیرگذار است که شاید برای درک بهتر بازی آن بهتر باشد رمان “House Of Leaves” را نیز بخوانید.
در یک بخش از مجله MyHouse آمده که سازنده بازی خود را بیدار مییابد و متوجه میشود که بازی به دو فایل WAD و PK3 تقسیم شده است. برای اجرای صحیح MyHouse، باید فایل PK3 را روی فایل اجرایی خود بکشید. در اینجا، نویسنده مورداستفاده اشاره میکند که بین خالق و مخاطب گفتوگویی وجود داشته باشد؛ به عنوان مثال، تریلرهای فیلمها ماهها قبل از اکران منتشر میشوند، نویسندگان در رویدادهای مختلف بخشی از کتاب خود را اجرا میکنند و در کل، خلاقان باید حضور خود را در رسانههای اجتماعی حفظ کنند. واقعیت این است که هنرمندان نمیتوانند در پس پردهها پنهان شوند و این موضوع در مورد مادها بیشتر روی میدهد، زیرا آنها اغلب محصول جانبی تلاش مشترک بین خالق و جامعهی طرفداران هستند. بنابراین، وجود چیزی مانند MyHouse تقریبا غیرممکن به نظر میرسد.
خالق این ماد ناپدید شده است و اگرچه برخی از رسانههای اجتماعی در مورد پیشینهی او و شایعات مختلف در مورد اینکه استیو نلسون نام اوست میگویند، هیچ چیز مشخصی وجود ندارد. در واقع، سازندهی MyHouse اجازه داده است که بازی خودش صحبت کند. نحوهی ارائه این بازی به روزهای اولیه اینترنت بازمیگردد؛ زمانی که آثار عجیب و غریب با سازندگانی بدون نام یا با نام مستعار در انجمنها ظاهر میشدند.
ماد MyHouse حس آن دوران را ایجاد میکند، اما درون یکی از بهترین بازیهایی است که تاکنون ساخته شده است. به نظر میرسد کسی نسخهی اول سری برادران ماریو را گرفته و آن را طوری ساخته که وقتی در لوله افتادید، وارد یک بازی ترسناک به سبک سایلنت هیل شوید. اینترنت گنجینهای از بازآفرینیهای پست مدرن از آثار فرهنگی مورد علاقهی ماست. در ماد MyHouse، کل تاریخچهی عشق یک جامعه به Doom، عناصری از یکی از رمانهای مرموز قرن بیست و یکم و اثری شخصی در یک بستهی ۶۶.۵ مگابایتی وجود دارد. برای دانلود و تجربهی این ماد کافیست به این نشانی مراجعه کنید.
نظرات کاربران