بازی Open Roads، با استفاده از بازیگران معروف سینما و یک ایدهی جذاب، به نحوی نتوانسته است از تمامی پتانسیلهای خود بهره ببرد.
سازندگان Gone Home تازهترین اثر خود، Open Roads را عرضه کردهاند، با تلاش برای ارائه تجربهای مشابه بازی اول خود. این بازی، یک ماجراجویی داستانمحور است که داستان دختری به نام ترسا را دنبال میکند، که پس از مرگ مادربزرگش، به مادرش کمک میکند تا خانهشان را برای فروش آماده کنند. در این میان، رازهایی از گذشتهی مادربزرگ کشف میشود که به شروع یک سفر جادهای منجر خواهد شد.
در بازی، بازیکن کنترل ترسا، دختر خانواده را برعهده دارد و در کل، با یک داستان روایی و گیمپلی شبیهساز پیادهروی روبروست. بازی به چند بخش تقسیم شده است، که در هر بخش، بازیکن باید با گشت و گذار در محیط، انجام دادن کارهای مورد نیاز و کشف رازهای گذشته مادربزرگ، داستان را پیش ببرد. به طور کلی، این انجام کارها صرفاً شامل اشاره و کلیک است، و بازیکن در طول بازی، کار خاصی برای انجام دادن نخواهد داشت.
بطور کلی، مسیر بازی از لحاظ چالشبازی خاصی برخوردار نیست. با این حال، با وجود محیطهای نسبتاً باز در اکثر بخشها بهجز محیط ماشین، بازیکن محدودیتهایی در انتخاب مسیر نخواهد داشت و با کمترین تلاش میتواند به هدف برسد. این بازی تجربهای مشابه بازی Gone Home ارائه میدهد، با افزایش محیطهای بازی و تعامل با شخصیتهای دیگر. از جمله تفاوتهای اصلی این بازی افزایش محیطهای بازی و تعامل با شخصیت مادر است. اگر مسیری اشتباهی انتخاب شود یا کاری انجام نشود، شخصیت مادر اخطار خواهد داد و راهنمایی میکند.
درباره گیمپلی، این بازی دارای تسکها و پازلهای سادهای است که باعث تنوع کمی در بازی میشود، اما اصلیترین فعالیت بازیکن بیشتر به عبور از مناطق مختلف تا رسیدن به هدف اصلی ختم میشود. افزون بر این، تسکهای مختلف در هر بخش میتوانستند تنوع بیشتری به گیمپلی اضافه کنند و از بازیبازان بخواهند که چالشهای بیشتری را پیش روی خود قرار دهند.
بهطور کلی، Open Roads یک بازی بسیار کوتاه است که میتوانید آن را در کمتر از یک ساعت تمام کنید و حتی تمامی آچیومنتها یا تروفیهای بازی را هم بگیرید. با این حال، سازندگان مانند بازی اول خود یک گزینه اختیاری در اختیار بازیکن قرار دادهاند تا بیشتر در محیطهای مختلف بازی کاوش و رازهای بیشتری را کنند. اما در هر صورت، داستان و روایت از اهمیت بالایی در این بازی برخوردار است.
بازی با یک شروع جالب آغاز میشود که میتواند توجه و کنجکاوی گیمر را جلب کند. از طرفی، ما روایت گذشته شخصیت مادر بزرگ را دنبال میکنیم و باید در مورد آن بیشتر بدانیم، و از طرفی دیگر، رابطه بین خواهر و مادر میتواند بخش جذابی از بازی را تشکیل دهد. همانطور که پیشتر گفتم، Open Roads روندی مشابه بازی Gone Home دارد و اگر شما تنها به دنبال تکمیل بازی هستید، تنها بخشهایی از داستان را خواهید دید که برای به پایان رساندن بازی لازم است و حاوی اطلاعات محدودی درباره داستان و گذشته شخصیتها است.
اما بازی گزینه جستوجو در محیط برای یافتن سرنخها و اطلاعات بیشتر را قرار داده است، که این امر باعث میشود تا اطلاعات بیشتری از داستان و اتفاقات به ما داده شود. با یافتن نامهها، اشیا یا عکسهای قدیمی، میتوانید اطلاعات بیشتری بهدست بیاورید. این موضوع میتواند باعث شود گیمر بیشتر تلاش کند تا در محیطی که در اختیارش قرار داده شده است، شروع به گشتن کند و صرفا به فکر عبور از مرحله نباشد. بااینحال، این موضوع میتواند کمی خستهکننده باشد.
سازندگان برای رفع این مشکل به سراغ دو بازیگر برجسته رفتهاند تا نهتنها باعث جذابیت بیشتر بازی شوند، بلکه باعث جلب توجه بیشتر به بازی خود شوند. انتخاب و استفاده از کیتلین دیور با سابقه بازی در فیلم Booksmart و کری راسل با بازی در سریال The Americans از نکات مثبت و جذاب بازی است. با اینکه هم راسل و هم دیور اجراهای خوبی دارند، اما درنهایت بهدرستی از پتانسیل آنها استفاده نشده است و به نحوی این موضوع میتواند کمی ناامید کننده باشد.
نوع روایت بازی باعث میشود که در بیشتر زمان بازی واقعا برای گیمر تفاوتی نداشته باشد که چه کسی در حال صداپیشگی است. نوع روایت بازی هم اول شخص است و همچنین بهجز زمانیکه در حال صحبت کردن یا داخل ماشین هستیم، تقریبا هیچ ارتباط خاصی با شخصیت مادر نداریم. این موضوع باعث میشود که نتوانیم آن ارتباطی که لازم است با شخصیتها داشته باشیم و داستان رابطه و کشمکشی که بین دختر و مادر وجود دارد درواقع نمیتواند آن شکلی که لازم است در طول بازی پیدا کند.
بهصورت کلی در بازیهای روایی، بهخصوص آثاری که در طول چند سال اخیر منتشر شدهاند، ارتباط گرفتن با شخصیت اصلی داستان اهمیت زیادی در موفقیت یا عدم موفقیت یک اثر پیدا کرده است. اگر گیمر نتواند با این شخصیت ارتباط برقرار کند، عملا علاقه یا اشتیاقی به تجربه بازی و به اتمام رساندن آن دیگر ندارد. در هر حال نمیتوان از اجرای خوب راسل و دیور گذشت و آنها باعث شدهاند تا شخصیتها کمی از حالت تک بعدی خارج شوند؛ حتی با اینکه نمیتوان با آنها کاملا ارتباط گرفت.
در بحث فنی، بازی Open Roads دارای گرافیک هنری و قابل قبولی است. اگرچه از نظر فنی شاید بازی حاوی نکته خیلی خاصی نباشد، اما طراحی هنری جذابیتی برای محیطهای بازی ایجاد کرده است. هرچند تعداد محیطهای بازی محدود است، اما با توجه به زمان بازی، قابل قبول هستند و با استفاده از گرافیک هنری، بخشهایی مانند سفر جادهای تجربه بصری یکنواختی را ارائه نمیدهند.
بازی Open Roads پتانسیل جذابی برای پرداختن به یک داستان جادهای با محوریت دختر و مادر دارد و از بازیگران شناخته شدهای مانند کری راسل و کیتلین دیور بهره میبرد تا شخصیتها جذابتر شوند. با این حال، بازی نتوانسته است به اثری تبدیل شود که انتظارش را داشتیم و در کل به نظر میرسد که صرفا یک نسخه جدید و بدون تغییر بزرگ از بازی Gone Home است.
این بررسی بر روی پلتفرم ایکس باکس سری ایکس انجام شده است.
نظرات کاربران