اگر به پارک یا خیابان رفته باشید، احتمالاً مشاهده کرده‌اید که بسیاری از افراد مسن با خمیدگی به نحوی حرکت می‌کنند که به وضوح نشان‌دهنده کاهش قابل ملاحظه‌ای در ارتفاع و انحنای ستون فقرات در مقایسه با دوران جوانی یا میانسالی‌شان است. این پدیده به حدی رایج است که بسیاری از افراد با افزایش سن، تغییراتی را در ساختار جسمانی خود تجربه می‌کنند، که اغلب به عنوان “گوژپشتی” شناخته می‌شود.
واقعیت این است که ستون فقرات شما ممکن است از اوایل سی سالگی شروع به کاهش یافتن کند و این موضوع ممکن است باعث محدودیت‌های جدی در حرکت و کیفیت زندگی شما شود. این خمیدگی تدریجی می‌تواند به دلایل متعددی ناشی از فرآیندهای فیزیولوژیکی باشد، اما یکی از دلایل بارز آن افزایش انحنای ستون فقرات است.
با گذشت زمان، فیبرهای عضلانی ما تحلیل می‌زوند و این امر منجر به ضعف عضلات اطراف ستون فقرات می‌شود. این ضعف باعث افت کارایی عضلات می‌شود و در نتیجه، مقاومت کافی برای مقابله با جاذبه کاهش می‌یابد. این فرآیند باعث می‌شود که افراد به تدریج توانایی راست ایستادن و حفظ استقامت را از دست دهند، و به شکلی گویا به گوژپشتی تبدیل شوند.
به خوشحالی، پیشگیری از گوژپشتی امری غیرقابل اجتناب نیست و با حفظ یک سبک زندگی فعال و ورزش منظم، می‌توان از آن جلوگیری کرد. در واقع، نمایش یک حالت ایده‌آل با ایستادن راست و پیش رفتن به درستی، چیزی است که باید در تمام مدت زندگی به آن توجه داشته باشیم. پیشگیری از گوژپشتی از طریق حفظ فعالیت‌های ورزشی با گذشت زمان بسیار آسان‌تر است تا اینکه پس از سنین پیری، با ورزش کردن سعی کنیم روند آن را معکوس کنیم.
اگرچه خمیدگی بدن انسان به علت تحلیل ناهمگن عضلات یکسان نیست، اما فرآیندهای مرتبط با پیری باعث می‌شوند تا به طور واقعی در ابعاد حجمی کوچکتر شویم. یکی از عوامل اساسی در این کاهش، کاهش تراکم استخوان است که در اثر افزایش سن و کاهش تولید هورمون‌های استروژن و تستوسترون در بدن رخ می‌دهد.
پوکی استخوان می‌تواند باعث به وجود آمدن خمیدگی در سنین بالا شود
کمبود ویتامین D و کاهش جذب کلسیم از مجاری کلیوی در سنین پیری می‌تواند این فرآیند را تشدید کرده و به گاهی باعث ابتلا به بیماری استخوانی به نام “پوکی استخوان” گردد. با افت تقویت استخوان و افزایش تخلخل آنها، مهره‌های ستون فقرات قابلیت تحمل وزن را از دست می‌دهند و ممکن است منجر به شکستگی‌های شناخته شده به عنوان “شکستگی فشاری” گردند.
در اثر شکستگی فشاری، بخش جلویی یک مهره کمر ممکن است به هنگامی که قسمت پشتی آن سالم و استوار باقی می‌ماند، شکسته شود. این وضعیت باعث ایجاد خمیدگی در ستون فقرات می‌شود.
عجیب‌ترین امر این است که بیشتر شکستگی‌های فشاری به طور عام بدون حس درد اتفاق می‌افتند. به همین دلیل، معمولاً نمی‌فهمیم که ستون فقرات ما به تدریج فشرده شده و خمیدگی ایجاد کرده است. با این حال، با ادغام و فشرده شدن مهره‌ها، کمر به تدریج خم می‌شود و دسترسی به قفسه‌های بالایی کابینت برای ما ممکن است دشوارتر شود.
این مشکل اغلب به علت ضعف دیسک‌های ستون فقرات اتفاق می‌افتد. این دیسک‌ها که در میان مهره‌ها قرار دارند و به عنوان یک نوع بالشتک ضربه‌گیر عمل می‌کنند، باعث ترکیب این مشکلات می‌شوند. از سن ۳۰ سالگی به بعد، این دیسک‌ها شروع به خشک شدن و با از دست دادن رطوبت، سفت و خشک می‌شوند.
با وجود وجود ۲۳ دیسک در ستون فقرات ما، کوچک شدن حتی چند میلی‌متری چند تا از آنها می‌تواند نشان‌دهنده تغییراتی در بدن باشد که به آرامی از آب جدا می‌شود. متاسفانه، حرکات کششی ناتوان در انجام وظیفه‌ای هستند که بتوانند بدن را به طور کامل به حالت عمودی درآورند. با این حال، رعایت یک نمونه زندگی سالم می‌تواند از افزایش خمیدگی بیش از حد جلوگیری کند.
به عنوان مثال، رژیم غذایی حاوی ویتامین D و کلسیم می‌تواند به حفظ سلامت استخوان‌ها و کاهش خطر شکستگی فشاری کمک کند. همچنین، فعالیت ورزشی منظم هم می‌تواند به تقویت ساختار استخوان‌ها و کاهش احتمال ابتلا به پوکی استخوان کمک نماید.
نظرات کاربران