اینگرید برگمن: زنی که سینما را متحول کرد

مستند  Ingrid Bergman: In Her Own Words  ، اثر کارگردان سوئدی  استیگ بیورکمن ، نگاهی بی‌سابقه به دنیای حرفه‌ای و شخصی  اینگرید برگمن ، بازیگر و شخصیت محبوب دوران طلایی سینما و هالیوود، ارائه می‌دهد.

مستند Ingrid Bergman: In Her Own Words  که در سال ۲۰۱۵ منتشر شد، فیلمی سوئدی به کارگردانی استیگ بیورکمن است. این مستند به‌طور خاص به دنیای شخصی و حرفه‌ای اینگرید برگمن، بازیگر مشهور دوران طلایی سینما و هالیوود، می‌پردازد و از منابع آرشیوی شخصی شامل نامه‌ها، یادداشت‌های روزانه، عکس‌ها و فیلم‌های ۸ میلی‌متری و ۱۶ میلی‌متری که خود برگمن تهیه کرده، بهره می‌برد.

استیگ بیورکمن در این مستند، مسیر زندگی برگمن از دوران جوانی تا شروع حرفه‌ای و همچنین زندگی زناشویی و مادری او را به تصویر می‌کشد. مستند شامل مصاحبه‌هایی با فرزندان برگمن نیز هست و صداگذاری قسمت‌های مختلف با صدای آلیسیا ویکاندر (در نسخه سوئدی) و ملیندا کینامن (در نسخه انگلیسی) انجام شده است.  Ingrid Bergman: In Her Own Words نخستین بار در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۵ به نمایش درآمد و به خاطر ارائه تصویری جذاب و صمیمی از این بازیگر برجسته، به شدت مورد تحسین قرار گرفت.

اینگرید برگمن، هنرپیشه افسانه‌ای سوئدی، با زیبایی شگفت‌انگیز و اجراهای فوق‌العاده قدرتمند خود به سینما جان و زیبایی بخشید. در ادامه، به برخی از برجسته‌ترین نقش‌های او اشاره می‌کنیم:

نقش‌آفرینی برگمن در شخصیت ایلسا لاند در فیلم “کازابلانکا” (Casablanca) که در سال ۱۹۴۲ به کارگردانی مایکل کورتیز ساخته شد، به یادماندنی و ماندگار است. این فیلم با حضور ستارگانی همچون هامفری بوگارت و پل هنرید، داستانی پیچیده از یک مثلث عشقی در دوران جنگ جهانی دوم را روایت می‌کند.

همچنین، بازی برگمن در نقش ماریا در فیلم “زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند” (For Whom the Bell Tolls) که در سال ۱۹۴۳ به کارگردانی سم وود و بر اساس رمانی به همین نام اثر ارنست همینگوی ساخته شد، یکی دیگر از نقش‌های برجسته اوست. این فیلم به گونه‌ای درام، رمانتیک و جنگی، داستانی تاثیرگذار را به تصویر می‌کشد.

بازی اینگرید برگمن در نقش پائولا آلکوئیست در فیلم “چراغ گاز” (Gaslight) که در سال ۱۹۴۴ به کارگردانی جرج کیوکر ساخته شد، اثر دلهره‌آوری است که اقتباسی از نمایشنامهٔ “خیابان فرشته” اثر پاتریک همیلتون به شمار می‌آید. همچنین، نقش‌آفرینی او در شخصیت خواهر مری بندیکت در فیلم “زنگ‌های کلیسای مریم مقدس” (The Bells of St. Mary’s) به کارگردانی لئو مک‌کری، که در سال ۱۹۴۵ به نمایش درآمد، نیز از دیگر آثار برجسته اوست.

نقش‌آفرینی برگمن در فیلم “ژان دارک” (Joan of Arc) به کارگردانی ویکتور فلمینگ در سال ۱۹۴۸، که در بخش‌های مختلفی از جمله بهترین بازیگر نقش اول زن نامزد جایزه اسکار شد، یکی از برجسته‌ترین کارهای او به شمار می‌آید. این فیلم به خاطر نامزدی‌های متعدد برگمن در جوایز اسکار، به یاد ماندنی است.

همچنین، بازی او در نقش آناستازیا در فیلم “آناستازیا” (Anastasia) به کارگردانی آناتول لیتواک که در سال ۱۹۵۶ اکران شد، منجر به دریافت یکی از سه جایزه اسکار برگمن گردید. سایر جوایز اسکار او شامل یک جایزه برای فیلم “چراغ گاز” و دیگری برای فیلم “قتل در قطار سریع‌السیر شرق” (Murder on the Orient Express) به کارگردانی سیدنی لومت در سال ۱۹۷۴ هستند.

اینگرید برگمن، هنرپیشه افسانه‌ای سوئدی‌تبار، علاوه بر دوران حرفه‌ای درخشان، زندگی شخصی پرجنب‌وجوش و پرحاشیه‌ای نیز داشت. مستند استیگ بیورکمن به بررسی نه تنها دوران حرفه‌ای او، بلکه نگاهی به زندگی شخصی‌اش نیز دارد.

 ازدواج‌ها : اینگرید برگمن سه بار ازدواج کرد. همسر اول او دکتر پتر لیندستروم بود که از این ازدواج دختری به نام پیا (متولد ۱۹۳۸) به دنیا آمد. سپس، او با فیلم‌ساز مشهور ایتالیایی، روبرتو روسلینی، ازدواج کرد و از این ازدواج صاحب یک پسر به نام روبرتینو (متولد ۱۹۵۰) و دو دختر دوقلو به نام‌های ایزابلا و ایزوتا (متولد ۱۹۵۲) شد. ایزابلا روسلینی، معروف و محبوب، از این ازدواج به یادگار مانده است. ازدواج سوم برگمن با لارس اشمیت بود.

 جنجال‌های اروپایی  : در سال ۱۹۵۰، اینگرید برگمن در فیلم “استرومبولی” (Stromboli) ساخته روبرتو روسلینی بازی کرد. این فیلم که به بحران هویت زنان در دوران پس از جنگ جهانی دوم در اروپا می‌پردازد، تنها بخشی از داستان جنجالی روابط اینگرید برگمن با روسلینی بود. این رابطه، که در طول ساخت فیلم آغاز شد، موجب ایجاد رسوایی بزرگی در ایالات متحده شد و او مجبور شد برای سال‌ها به زندگی در اروپا روی آورد تا از دست رسانه‌های آمریکایی در امان بماند. در این دوران، برگمن در فیلم‌های دیگری از روسلینی از جمله “اروپا ۵۱” (Europa ’51) و “سفر به ایتالیا” (Journey to Italy) ایفای نقش کرد که نشان‌دهنده استعداد بی‌نظیر او در سینمای اروپا و جهان بود.

 بازگشت به هالیوود : با وجود تمام جنجال‌ها، اینگرید برگمن بالاخره به هالیوود بازگشت و این بازگشت به طور قابل توجهی باشکوه بود. او موفق به دریافت دو جایزه اسکار برای بازی در فیلم‌های “آناستازیا” و “قتل در قطار سریع‌السیر شرق” شد. علیرغم آگاهی از ابتلا به سرطان سینه در سال ۱۹۷۴، برگمن به کار خود با قدرت ادامه داد و تا زمان درگذشتش در ۲۹ اوت ۱۹۸۲، که شصت‌و‌هفتمین سالگرد تولدش بود، به فعالیت ادامه داد. او در ۲۹ اوت ۱۹۱۵ در استکهلم، از پدری سوئدی و مادری آلمانی به دنیا آمد و در لندن درگذشت.

 رابطه با روبرتو روسلینی : رابطه اینگرید برگمن با کارگردان ایتالیایی، روبرتو روسلینی، هم از نظر احساسی پرشور و هم از نظر عمومی جنجالی بود. این دو در جریان ساخت فیلم “استرومبولی” (Stromboli)، که روسلینی کارگردان آن بود، با یکدیگر آشنا شدند. برگمن با وجود ازدواج با پتر لیندستروم، همسر اولش، عمیقاً به روسلینی وابسته شد و این رابطه منجر به بارداری او شد. برگمن تصمیم به ترک همسر و دخترش گرفت و به ایتالیا رفت تا با روسلینی زندگی کند. این تصمیم سروصدای زیادی در ایالات متحده به راه انداخت و او مجبور شد برای چندین سال در اروپا بماند. رابطه برگمن با روسلینی تأثیر زیادی بر حرفه بازیگری او داشت. در حالی که این رابطه منجر به جنجال و قرار گرفتن برگمن در فهرست سیاه هالیوود شد، فرصت‌های هنری جدیدی نیز برای او فراهم کرد. همکاری‌های او با روسلینی در فیلم‌هایی مانند “اروپا ۵۱” و “سفر به ایتالیا” نشان‌دهنده استعداد فوق‌العاده او بود و به او امکان داد تا ابعاد مختلف توانایی‌های بازیگری‌اش را کشف کند. این امر، اثری ماندگار بر میراث هنری او به عنوان یک بازیگر برجسته گذاشت.

برخی از ویژگی‌های مستند «اینگرید برگمن: از زبان خودش»، ساخته استیگ بیورکمن به شرح زیر است:

 مطالب بایگانی شخصی : این مستند با بهره‌برداری از مجموعه‌ای از مطالب بایگانی شخصی اینگرید برگمن، شامل نامه‌ها، یادداشت‌های روزانه، عکس‌ها و فیلم‌های ۸ میلی‌متری و ۱۶ میلی‌متری که خود برگمن آن‌ها را ضبط کرده، به بینندگان دسترسی بی‌سابقه‌ای به دنیای درونی این ستاره بزرگ سینما می‌دهد.

 پشت صحنه : مستند از طریق فیلم‌های خصوصی، یادداشت‌ها و مصاحبه‌های جدید با فرزندان برگمن، که تا پیش از این منتشر نشده بودند، نگاه جذاب و جامع‌تری به زندگی شخصی و حرفه‌ای این بازیگر فراهم می‌آورد. استیگ بیورکمن در این مستند، زندگی برگمن از دوران جوانی تا زندگی زناشویی و مادر شدن پرآشوب او را به تصویر می‌کشد.

 جوایز : «اینگرید برگمن: از زبان خودش» در جشنواره فیلم کن در ماه مه ۲۰۱۵ به نمایش درآمد و در بخش کلاسیک کن جایزه ویژه L’Œil d’or را دریافت کرد. همچنین، در جشنواره بین‌المللی فیلم ونکوور ۲۰۱۵، این مستند موفق به کسب جایزه محبوب‌ترین مستند بین‌المللی بر اساس رأی‌گیری تماشاگران شد.

 صداپیشگان : در نسخهٔ سوئدی مستند، آلیسیا ویکاندر صداپیشگی نقش اینگرید برگمن فقید را بر عهده داشت، در حالی که ملیندا کینامن صداپیشگی نسخهٔ انگلیسی را بر عهده گرفت. همچنین، این مستند شامل حضور ستارگان سینما و اعضای خانواده برگمن از جمله جینین بسینگر، پیا لیندستروم، فیورلا مارانی، اینگرید روسلینی، ایزابلا روسلینی، روبرتو اینگمار روسلینی، لیو اولمان و سیگورنی ویور است. به طور کلی، این مستند به طور صمیمی به زندگی و میراث این هنرپیشه برجسته از یک عصر طلایی پرداخته و زیبایی او را هم در دنیای سینما و هم خارج از آن به نمایش می‌گذارد.

استیگ بیورکمن، متولد ۲ اکتبر ۱۹۳۸، نویسنده، منتقد سینما و کارگردان سوئدی است. او در طول چندین دهه فعالیت حرفه‌ای خود، آثار برجسته‌ای تولید کرده است. بیورکمن از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۲ به‌عنوان سردبیر مجله فیلم «چاپلین» فعالیت می‌کرد و تألیفات متعددی در زمینه سینما، از جمله مصاحبه‌های روشنگرانه با سینماگران برجسته، دارد. در سال ۱۹۷۲، او فیلم درام “جورجیا، جورجیا” (Georgia, Georgia) را ساخت که یک اثر سوئدی-آمریکایی بود و در بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین به نمایش درآمد. جالب است بدانید که فیلم‌نامه این فیلم توسط مایا آنجلو نوشته شده و به‌عنوان اولین فیلمی که فیلم‌نامه آن توسط یک زن سیاه‌پوست نوشته شده، شناخته می‌شود.

بیورکمن با چهره‌های برجسته‌ای چون اینگمار برگمن، وودی آلن و لارس فون تریه مصاحبه‌هایی انجام داده است که نتایج آن‌ها برای علاقمندان به سینما بسیار روشنگر و جذاب است. او همچنین در تولید مجموعه «حکایات برگمان» مشارکت داشته و داستان‌هایی درباره اینگمار برگمن، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس برجسته سوئدی، ارائه داده است. آثار استیگ بیورکمن نمایه‌های گرانبهایی از دنیای برگمن و دیگر چهره‌های معروف سینما به نمایش می‌گذارند.