تحلیل مرکز پژوهش‌های مجلس نشان می‌دهد که در برخی حوزه‌های تبلیغات بازرگانی، وجود خلأ قانونی قابل توجه است. در یک گزارش با عنوان “منظومه بایسته‌های محتوایی تبلیغات بازرگانی در ایران” که توسط این مرکز منتشر شده است، به بررسی تبلیغات در فضای مجازی پرداخته شده و مرکز پژوهش‌ها پیشنهادهای خود را در این زمینه ارائه کرده است.
یکی از پیشنهادات این مرکز در مورد تبلیغات حوزه گردشگری است. گزارش بیان می‌کند که ماهیت پویای فضای مجازی، گسترش انواع سفر را تشدید کرده و کنترل و نظارت بر فعالیت‌های تبلیغاتی در عرصه گردشگری را دشوار کرده است. یکی از پیامدهای این موضوع، تضییع حقوق مصرف‌کننده به دلیل سوءاستفاده فروشندگان خدمات سفر در فضای مجازی است. مرکز پژوهش‌ها پیشنهاد داده است که این ماده در مقررات مربوطه قرار گیرد: “هرگونه فعالیت تبلیغاتی در حوزه گردشگری در فضای مجازی، فقط در چارچوب قوانین و مقررات مربوطه و با دریافت مجوزهای لازم از سوی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی امکان‌پذیر است.”
بخش دیگری از گزارش به تأییدکننده‌ها (یعنی افرادی که کالاها را در آگهی‌های بازرگانی تبلیغ می‌کنند) اختصاص دارد. مرکز پژوهش‌ها به این نتیجه رسیده است که به دلیل آسانی تبلیغ و دسترسی به رسان
ه‌های اجتماعی، به‌ویژه پلتفرم‌های اینترنتی و فضای مجازی، تولیدکنندگان و بازاریابان تمایل بیشتری به تبلیغ در این حوزه دارند. با این حال، قوانین و مقررات موجود درباره تبلیغات و تأییدهای مربوط به صورت سنتی و در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی، پاسخگوی چالش‌های کنونی نیستند و لازم است مقرراتی مناسب تدوین شود.
مرکز پژوهش‌ها همچنین به آگهی‌های ارسالی به مخاطبان در فضای مجازی توجه کرده و بیان کرده است که گستردگی فضای مجازی و دسترسی آسان به آن، مخاطب را در معرض انواع آگهی‌ها قرار می‌دهد. ارسال این آگهی‌ها بدون اخذ رضایت افراد و در برخی موارد با نقض حریم خصوصی و همراه بودن لینک‌های بدافزار، غیرمجاز است و نیاز به قوانین و مقررات مناسب در این زمینه است.
در خصوص تبلیغات ناخواسته، مرکز پژوهش‌ها پیشنهاد اضافه شدن این ماده را مطرح کرده است: “ارسال هرگونه پیام تبلیغاتی به مخاطب مشخص از طریق هر نوع رسانه، از جمله ارسال آدرس الکترونیکی و پیامک، نیازمند اخذ رضایت مخاطب قبل از ارسال آن است.”
نظرات کاربران