در دل تاریکی زنده بمانید: بررسی بازی Sylvio: Black Waters

Sylvio: Black Waters، جدیدترین نسخه از مجموعه بازی‌های ترسناک Sylvio، ایده‌های جذابی را ارائه می‌دهد. اما آیا توانسته این ایده‌ها را به درستی پیاده‌سازی کند؟ با بررسی بازی همراه باشید.

ژانر وحشت همواره در دنیای بازی‌های ویدیویی طرفداران پروپاقرصی، چه از سمت بازیسازها و چه از سوی گیمرها، داشته و آثار متعددی در این سبک عرضه می‌شوند. در کنار اسامی معروف و شناخته‌شده‌ای مانند رزیدنت ایول، سایلنت هیل و حتی آوت‌لست، بازی‌های کمتر شناخته‌شده‌ای نیز در این سبک وجود دارند که مجموعه Sylvio یکی از آن‌هاست. تاکنون دو نسخه از این مجموعه منتشر شده و نسخه جدید آن با نام Sylvio: Black Waters امروز عرضه خواهد شد. در این بررسی به این اثر می‌پردازیم تا ببینیم تا چه حد می‌تواند طرفداران آثار ترسناک را راضی کند.

Sylvio: Black Waters از نظر فضاسازی کلی، تجربه‌ای نسبتا متفاوت با دو بازی قبلی این مجموعه ارائه می‌دهد. در حالی که در نسخه‌های اول و دوم با محیط‌های ترسناک ولی با سبک و سیاق شهری مواجه بودیم و اتفاقات در جاهایی مانند داخل خانه‌ها رخ می‌داد، در Sylvio: Black Waters شاهد جهانی کاملا سورئال و عجیب هستیم. در ابتدای بازی بدون ارائه اطلاعات زیادی از شخصیت اصلی و دلیل حضور او در چنین جهانی، وارد دنیای بازی می‌شویم و به طور کلی، سازندگان علاقه‌ای به ارائه اطلاعات داستانی به شکل مستقیم ندارند و همه‌چیز به آرامی و با ریتمی کند پیش می‌رود.

پس از مدت کوتاهی از تجربه بازی، با شخصیتی عجیب آشنا می‌شویم که اولین اطلاعات درباره دنیای بازی را به ما می‌دهد. او توضیح می‌دهد که چگونه ارواح مختلف در سراسر این جهان پراکنده‌اند و چطور می‌توان به رازهای آن‌ها پی برد. در حین گشت و گذار، شخصیت بازی ساعتی پیدا می‌کند که با استفاده از آن می‌تواند دید متفاوتی نسبت به دنیای بازی داشته باشد و به نوعی با ارواح ارتباط برقرار کند. این ارتباط به او کمک می‌کند تا سرنخ‌هایی از اتفاقات وحشتناکی که در این مکان رخ داده‌اند به دست بیاورد.

این سرنخ‌ها به صورت جمله یا عبارت‌های کوتاه کشف می‌شوند و وظیفه شماست که با کنار هم قرار دادن آن‌ها، داستان کلی را بسازید و درک کنید. به طور کلی، می‌توان Sylvio: Black Waters را یک بازی ترسناک پازل‌محور دانست که برای بازی کردن آن باید تسلط نسبی به زبان انگلیسی داشته باشید. زیرا بخش بزرگی از بازی شامل پیدا کردن جمله‌ها و عبارت‌های مذکور و کنار هم قرار دادن آن‌ها به صورت دستی است و برای این کار باید معنی این عبارت‌ها را کاملاً درک کنید. اما آیا این کار به شکل سرگرم‌کننده‌ای برای یک بازی ویدیویی انجام می‌شود؟ راستش را بخواهید، پاسخ به این سوال چندان ساده نیست!

به بیان بهتر، هنگامی که در مورد فاز نهایی این مکانیک اصلی بازی یعنی رسیدن به مفهوم کلی و مشخص شدن اتفاق‌ها صحبت می‌کنیم، سازندگان تا حد زیادی موفق شده‌اند از این طریق داستانی جذاب و حتی ترسناک را به مخاطب ارائه دهند. به عنوان مثال، با این روش متوجه خواهید شد که چه بلایی سر یک شخص آمده و او چگونه به شکلی فجیع و آزاردهنده کشته شده است. اما خود فرایند یافتن این سرنخ‌ها، گاهی اوقات کمی خسته‌کننده می‌شود. دنیای بازی به‌طور کلی طراحی بسیار جالبی ندارد و شامل فضاهای یک‌شکل است که خیلی زود می‌توانند تکراری و خسته‌کننده شوند. در نتیجه، گشت و گذار در چنین دنیایی نیز می‌تواند حسابی گیج‌کننده و حتی گاهی واقعا آزاردهنده باشد؛ چرا که گیمر مدام این حس را خواهد داشت که آیا باید همین محیط فعلی را برای پیدا کردن سرنخ‌ها جستجو کند یا وارد بخش دیگری شود و آیا با ورود به این بخش، شانسی برای بازگشت به عقب خواهد داشت یا خیر.

در کنار جستجو برای پیدا کردن سرنخ‌ها و شکل دادن به داستان نهایی، بازی Sylvio: Black Waters جنبه‌های دیگری از گیم‌پلی را نیز ارائه می‌دهد. در حین کاوش محیط‌های بازی، دستگاه‌هایی پیدا می‌کنید که می‌توان ویدیوهای آن‌ها را پخش کرد و از طریق آن‌ها اطلاعاتی درباره راه‌حل معماها و مسیر پیش‌روی به دست می‌آورید. همچنین، بازی شامل جنبه اکشن بسیار محدودی نیز هست؛ به طوری که پس از مدتی سلاح‌هایی پیدا می‌کنید و هنگام تلاش برای برقراری ارتباط با ارواح، ممکن است برخی از آن‌ها به شما حمله کنند و مجبور شوید با استفاده از سلاح‌ها با آن‌ها مقابله کنید. جنبه‌های اکشن بازی طراحی بسیار ساده و ابتدایی دارند و به طور کلی نمی‌توان کسی را برای تجربه آن‌ها به بازی کردن Sylvio: Black Waters تشویق کرد.

از نظر بصری نیز، همانطور که اشاره شد، Sylvio: Black Waters تجربه‌ای نسبتا ساده ارائه می‌دهد. سازندگان تلاش کرده‌اند تا اتمسفری مرموز و ترسناک خلق کنند، اما دنیای بازی به‌طور کلی طراحی ساده‌ای دارد و از نظر بصری نمی‌تواند به‌خوبی این اتمسفر و حس ترس را منتقل کند. همچنین بازی شامل یک سری باگ است که ممکن است شما را در موانع نامرئی دنیای بازی گیر بیندازد و مجبور به بارگذاری مجدد بازی شوید. ترس در بازی بیشتر روانی و ناشی از داستان هولناکی است که در این دنیا رخ داده است و نباید انتظار جامپ اسکر یا ترس‌های هیجانی دیگر را داشته باشید. البته جنبه ترس روانی بازی گاهی واقعا موفق و تاثیرگذار عمل می‌کند. از نظر صوتی اما، Sylvio: Black Waters وضعیت به مراتب بهتری دارد. صداگذاری دیالوگ‌ها به خوبی انجام شده و به خصوص صدای استفاده شده برای دستگاه‌های پخش ویدیو حال و هوای مرموز و مناسب با اتمسفر کلی بازی را دارد.

در مجموع، Sylvio: Black Waters اثری در ژانر وحشت است که بیشتر طرفداران پروپاقرص این سبک را راضی خواهد کرد. بازی از نظر داستانی حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و با اینکه طراحی جهان آن می‌توانست بهتر باشد، حس ترس روانی را به خوبی به گیمر منتقل می‌کند. برخی جنبه‌ها مانند سکانس‌های اکشن هیچ چیزی به تجربه کلی اضافه نمی‌کنند، اما اگر طرفدار بازی‌های ترسناک هستید، Sylvio: Black Waters با وجود مشکلاتش ارزش یک بار تجربه کردن را دارد.