ایلان ماسک مدعی است که هیچ میمونی در نتیجه‌ی آزمایش‌های انجام‌شده با ایمپلنت‌های مغزی نورالینک فوت نکرده است، اما بررسی‌ها نکات مشکوکی در مورد مرگ این میمون‌ها به نمایش می‌گذارد. او به خاطر اظهاراتی که اخیراً درباره مرگ میمون‌ها کرده است و از آن‌ها به‌عنوان نمونه‌های تحقیقات شرکت بیوتکنولوژی نورالینک استفاده کرده است، مورد اتهامات جدیدی در مورد کلاهبرداری احتمالی در بازار مالی قرار گرفته است.
گروه اخلاق پزشکی در نامه‌هایی که به مقامات ارشد کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) ارسال کرده، از این سازمان خواسته است که ادعاهای ایلان ماسک درباره مرگ میمون‌ها و ارتباط آن با آزمایش‌های نورالینک را بررسی کند. گروه اخلاق پزشکی با استناد به سوابق دامپزشکی موجود مدعی می‌شود که مرگ میمون‌ها ناشی از عوارض جراحی‌های نورالینک بوده است.
ایلان ماسک در تاریخ ۱۰ سپتامبر به تایید مرگ میمون‌ها پاسخ داد و ادعا کرد که این مرگ‌ها ناشی از ایمپلنت نورالینک نیستند و حیواناتی که در آزمایش‌ها استفاده شده‌اند، در آستانه مرگ بوده‌اند. او تاکید داشت که آزمایش‌های نورالینک به منظور تایید فرضیات علمی انجام شده و هدف آن تحقیقات اکتشافی نبوده است.
گروه اخلاق پزشکی از سوابق دامپزشکی و مصاحبه‌هایی که با کارمندان سابق نورالینک و پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا انجام داده، به عنوان شواهدی برای بررسی موضوع استفاده کرده و ادعا می‌کند که در آزمایش‌های حیوانی نورالینک وضعیت میمون‌ها به گونه‌ای بوده که باید با روش اتانازی (مرگ بدون درد) از آن‌ها جدا شوند.
این نامه‌ها به‌صورت رسمی از کمیته پزشکان برای پزشکی مسئولانه فرستاده شده و تاکید شده است که سرمایه‌گذاران حق دارند حقیقت درباره آزمایش‌ها و تأثیر آن بر قابلیت فروش محصولات نورالینک را بدانند.
تعدادی از منتقدان معتقدند که درحالی‌که نورالینک ادعا می‌کند دستگاه‌های خود را بدون خطر به بازار عرضه می‌کند و این امر سرمایه‌گذاری در آن را جذاب می‌کند، واقعیت مطالعات نورالینک دلالت بر اتفاقات دیگری دارد.
در مدت یک سال پس از تأسیس نورالینک در مارس ۲۰۱۷، این شرکت برای انجام آزمایش‌های مرتبط با ایمپلنت‌های تراشه مغز خود تعداد زیادی حیوان آزمایشی را به کار برد. از سپتامبر ۲۰۱۷ تا انتهای سال ۲۰۲۰، آزمایشات نورالینک با همکاری کارمندان مرکز تحقیقات ملی نخستی‌سانان کالیفرنیا (CNPRC) انجام می‌شد. وعده ایلان ماسک، موسس نورالینک، شامل تغییر اندام‌های مصنوعی و طراحی ایمپلنتی بود که به مغز انسان‌ها اجازه می‌دهد ارتباط بی‌سیم با دستگاه‌ها و حتی با یکدیگر برقرار کنند.
سوابق دامپزشکی ثبت‌شده توسط کارمندان دانشگاه کالیفرنیا، که توسط کمیته پزشکان به آن استناد شده است، نشان می‌دهد که برخی از عوارض پس از جراحی‌های ایمپلنت مغزی نورالینک شامل اسهال خونی، فلج جزئی و ورم مغز بوده است. این عوارض تاثیرات جلبکننده‌ای داشته‌اند.
یکی از جراحی‌های آزمایشی که در دسامبر ۲۰۱۹ انجام شد و هدف آن تعیین ماندگاری ایمپلنت بود، منجر به جدا شدن یکی از اجزای داخلی دستگاه شد. حیوان آزمایشی، مورد نظارت مستمر پژوهشگران بود و در طی شب تغییرات شدیدی در وضعیت خود نشان می‌داد، از جمله ترشحات خونی و لرزش. روز بعد، جراحی دیگری برای برطرف کردن مشکل انجام شد، اما عفونت‌های باکتریایی و قارچی ظاهر شدند. به علت پوشش ایمپلنت ناحیه عفونی، احتمالاً عفونت‌ها کاملاً پاکسازی نشدند و در نهایت، این حیوان آزمایشی در تاریخ ۶ ژانویه ۲۰۲۰ از طریق اتانازی از دنیا رفت.
گزارشات دامپزشکی مربوط به حیوان ماده به نام “حیوان ۱۵” در ماه‌های مرتبط با مرگ او در مارس ۲۰۱۹ نشان می‌دهد که وضعیت او پس از عمل جراحی ایمپلنت مغزی بسیار ناگوار شده بود. چند روز پس از عمل، این میمون بدون دلیل آشکاری شروع به فشردن سر خود به زمین کرد، که احتمالاً نشانه‌ای از درد یا عفونت بود. کارکنان مشاهده کرده‌اند که این حیوان دچار ناراحتی شده بود و مکان ایمپلنت را آنقدر دستکاری کرده بود که باعث خونریزی شد. او بیشتر وقت‌ها در قفس دراز می‌کشید و دست‌هایش را در دستان خود نگه می‌داشت. با گذر زمان، این میمون تا حدی هماهنگی خود را از دست داد و با لرزش بی‌وقفه مواجه شد و در نهایت پس از چند ماه اتانازی شد. گزارش‌های کالبدشکافی نشان می‌دهد که در مغز حیوان ۱۵ خونریزی رخ داده بود و ایمپلنت‌ها باعث تخریب قشر مغز او شده بودند.
میمون دیگری به نام “حیوان ۲۲” در مارس ۲۰۲۰ پس از شل شدن ایمپلنت مغزی‌اش اتانازی شد. گزارش‌های کالبدشکافی نشان داد که پیچ‌هایی که ایمپلنت را به جمجمه متصل می‌کردند به حدی شل شده بودند که به‌راحتی می‌شد آن‌ها را خارج کرد. این مورد نشان می‌دهد که مشکلات ایمپلنت‌های مغزی می‌تواند منجر به مرگ حیوانات شود و این در تضاد با ادعاهای ایلان ماسک است که هیچ میمونی به علت تراشه‌های نورالینک نمرده‌اند. یک کارمند سابق شرکت نورالینک ادعای در آستانه مرگ بودن میمون‌ها را بی‌اساس خواند و گفت که میمون‌ها بیش از یک سال قبل از انجام جراحی در مرکز قرار داشتند و مشکلی نداشتند. پژوهشگری که در مرکز تحقیقات نخستی‌سانان کالیفرنیا فعالیت می‌کند، همچنین ادعای ماسک در مورد سلامت اولیه میمون‌های نورالینک را سوال برده و تصور او را که این حیوان‌ها در آستانه مرگ قرار داشته‌اند، دشوار می‌داند، زیرا این میمون‌ها حتی به بلوغ نرسیده‌اند.
نظرات کاربران