نقد و بررسی بازی Assassin’s Creed Mirage

بازی Assassin’s Creed Mirage، همچنان به سنت‌های بازی‌های قدیمی این مجموعه پایبند مانده است، با یک نقشه کوچکتر، داستان کوتاه‌تر و گیم‌پلی مخفی‌کارانه‌تر.

با وجود انتشار ویدیوهای رسمی متعدد در صفحات اینترنتی یوبیسافت در مورد Assassin’s Creed Mirage، قبل از تجربه بازی می‌توانستیم حدس بزنیم با چه چیزی سرو کار داریم. حدس زدن می‌توانست کمک کند تا متوجه شویم شعار “بازگشت به ریشه‌ها” در چه حد واقعیت دارد. این نسخه از بازی Assassin’s Creed، به نوعی، یک گام به سوی آنچه ریشه‌ها نامیده می‌شود، اما آیا واقعاً بازگشت به ریشه‌ها؟ نه.

قبل از هرچیز، ما باید بررسی کنیم که یوبیسافت چه اقداماتی برای بازگرداندن بازی به ریشه‌های خود انجام داده و چقدر در این کار موفق بوده است. Assassin’s Creed Mirage، همچنان با نقشه‌ای کوچک‌تر، داستانی کوتاه‌تر و گیم‌پلی مخفی‌کارانه، به تلاش یوبیسافت برای بازگرداندن این فرنچایز به اصل خود پایان داده است، اما مسائلی که در ادامه به آنها اشاره خواهیم کرد، مانع از موفقیت کامل این تلاش شده‌اند.

این بار نیست که طرفداران بازی‌های ویدیویی در موقعیتی قرار می‌گیرند که شاهد تحولات جذری در شخصیت‌های منفی محبوب خود باشند. در نسخه پیشین بازی Assassin’s Creed Valhalla، یک دوست به دشمن تبدیل شد و این‌بار، در Assassin’s Creed Mirage، ما با نقل قول از آغاز داستان، تا حل کردن معماها و شبهاتی که در پایان نسخه قبلی مطرح شده بودند، شاهد تغییرات در شخصیت بسیم هستیم. داستان او، چالش‌ها و روند رشد او ممکن بودند در موارد مختلف مورد بررسی قرار گیرند. با این حال، پایان غیرمنتظره‌ای که در این نسخه دیده شد، برای همگی توضیحات قابل‌قبولی ارائه می‌دهد. در کل، بسیم می‌تواند به عنوان یک شخصیت اصلی کاملاً متعادل در نظر گرفته شود، با یک شخصیت و رفتار تقریباً نیمه‌راه!

در بخش‌هایی از بازی، به‌ویژه در مراحل حساس و اهمیت‌دار، امکان دستیابی به استراتژی رد کردن مرحله به دست شما داده می‌شود. معمولاً در این مراحل از بازی، شما می‌توانید با پرداخت مبلغی به چند مبارز ماهر، از آنها بخواهید تا با یک درگیری کوچک، شما را به ورود به محیط‌های مخصوصی که نیاز به حفاظت دارند، کمک کنند. یا حتی می‌توانید از هنر و تخصص هنرمندان خواننده‌ای که به تعدادی از نگهبانان پست خود را رها کرده‌اند، بهره‌برداری کنید و از آنها به عنوان یک اشتراک‌گذاری مهارت‌ها نیز استفاده نمایید! همچنین، در بعضی از مراحل، راه‌های خاصی برای پیشروی در بازی در نظر گرفته شده‌اند که به تنوع مراحل کمک می‌کند. یک نکته جالب در مورد این مراحل این است که ارتباط مستقیمی بین نوع شخصیت‌های بازی و روش‌های گذراندن مراحل وجود دارد. به عنوان مثال، هنگامی که به عنوان “علی‌ابن‌محمد” وارد یک مرحله می‌شویم، احتمالاً به خاطر تخصصات شخصیت، انتظار می‌رود ما به جای از روش‌های مخفی‌کاری، برای مواجهه با دشمنان در مقابله‌های مفصلی آماده باشیم!

سیستم مبارزات در بازی Assassin’s Creed Mirage یکی از کمیاب‌ترین المان‌هایی است که می‌توان آن را در یکی از سه نسخه اخیر این مجموعه مشاهده کرد. به‌ویژه در Assassin’s Creed Odyssey که تمرکز بازی بر روی نبردها و جنگ‌های یونان باستان بود و به طبع، درگیری‌های بسیار زیادی داشتیم. باید تا حدی مورد تایید قرار گیرد که در گذشته، نسخه‌های پیشین از Assassin’s Creed تجربه‌های بهتری در زمینه نبرد ارائه داده‌اند. اما آیا این به این معنی است که سیستم مبارزه در Assassin’s Creed Mirage ناکارآمد است؟ به نظر من، خیر! روش مبارزه در این نسخه، از الگوریتم‌های ساده و کمپیوتری برخوردار است و نه تنها تنوع در نوع سلاح‌ها وجود ندارد بلکه تنها یک شمشیر و یک خنجر داریم. با این حال، در برخی مواقع، نبردها ممکن است بیش از حد چالش‌برانگیز به نظر بیایند. اگر شما با تعداد مناسبی از دشمنانی که سطح متوسطی دارند درگیر شوید و یک یا دو سرباز با سطح بالاتر در میان آنها باشد، شکست دادن آنها غیر ممکن نیست اما دشوار خواهد بود. شما باید یک استراتژی دقیق برای مقابله با آنها پیدا کنید. باید به یاد داشته باشید که اگر درگیری با سربازان در یک نقطه ادامه یابد و دشمنان درخواست کمک نیروی پشتیبانی را ارسال کنند، شما باید آماده باشید تا با سربازان درجه بالا مقابله کنید. این مبارزان، با تنوع در حملات، وظیفه دفاع را برای شما مشکل می‌کنند و همیشه با نوشیدن اکسیر، نیروی خود را بازیابی می‌کنند. کلیتاً، بخش مبارزات بازی امتیازات قابل قبولی را کسب می‌کند.

در روزهای نزدیک به عرضه بازی، شاهد بحث‌های فراوانی بین هواداران بازی بودم که بخش‌های جذاب بازی را مرور کرده و از یوبیسافت پرسیده بودند: «تا کی می‌خواهیم با این نکات خوب خودمان را سرگرم کنیم؟ وقتی یک تجربه جدید را تجربه کنیم؟» به نظر می‌رسد که حداقل یوبیسافت به ما اجازه داده است تا بخشی از این نقاط جالب را هنوز در بازی تجربه کنیم، از جمله پرش از نقاط بلند viewpoint، وارد شدن مجدد به نقش یک اساسین واقعی، روی آوردن به پرونده‌های مورد تعقیب و غیره. اما این موضوع نشان می‌دهد که بخشی از نقاط منفی بازی‌ها هنوز هم بدون تغییر و تحول تکرار می‌شوند. به عنوان مثال، شهر بغداد در بازی، مناطق محافظت‌شده و ورود ممنوع بسیاری را در خود جای داده است. با وجود اینکه هیچ مسیریاب کمکی یا موارد مشابه آن وجود ندارد، بازیکن معمولاً در مسیر خود به یکی از این مناطق برمی‌خورد و برای عبور از آن مشکلاتی را تجربه می‌کند. از لحاظ پیشرفت گرافیکی نیز، من شخصاً اگر یوبیسافت یک گرافیک به اندازه نسل نهم کنسول‌ها ارائه می‌کرد، خوشحال می‌شدم! قاطعاً بازی می‌توانست در مرحله گرافیکی بهتری حضور یابد.

از طراحی هنری محیط و شخصیت‌ها، تا موسیقی فوق‌العاده، پخش صدای اذان و حضور NPCهای با ملیت‌های مختلف، همگی در خدمت کار هستند و فضا را به نحوی که لازم است، بازسازی می‌کنند. بغداد نماد یک شهر زنده است که هر لحظه از روز آنجا بودن در آن به شما احساس زندگی می‌دهد؛ از بازارهایش گذر کنید، به گوشی به صحبت‌های عجیب و غریب مردم بپردازید تا احساس کنید که در یک مکان واقعی هستید! تلفیق موسیقی آرام و جذاب سری Assassin’s Creed با سازها و آوازهای عربی، در لحظات پایانی بازی، حس لازم را به شما انتقال می‌دهد. همچنین، در طراحی جزییات محیطی که بازی در آن اجرا می‌شود، یک کیفیت سطح بالا دیده می‌شود. از دیگر طرف، شما ممکن است حتی نشان فروهر را در دنیای بازی پیدا کنید (البته احتمالاً با روشی دزدی!) و همچنین شخصیت‌های غیرقابل بازی فارسی‌زبان نیز در سطح شهر حضور دارند، که در ابتدا جالب و هیجان‌انگیز هستند. اما هنگامی که به حرف‌های آنها گوش می‌دهید، متوجه می‌شوید که مکالمات‌شان، شامل اشتباهات در خواندن و استفاده از کلمات عربی به جای فارسی هستند. این واقعیت عجیبی است، زیرا تلفظ و اجرا درستی دارند، اما محتوای ارائه شده در آنها به خاطر عجیب و غریب بودن، به نوعی به دسته کمدی تعلق می‌گیرد! صداپیشه‌های بازی نیز به نظر نمی‌رسد رضایت کامل مخاطب را جلب کرده باشند. اجرای آنها قابل قبول و برآمدنده است اما به نظر می‌رسد که از لحاظ احساسی کمی نقص دارند.

اگر برای شما پارکور در یک بازی Assassin’s Creed اصلی و حیاتی است، به نظر می‌رسد که بازی Assassin’s Creed Mirage نمی‌تواند تماماً انتظارات شما را برآورده کند. بی‌تردید، تنوع در مکان‌ها برای انجام حرکات پارکور در سطح شهر به طرز چشمگیری در نظر گرفته شده است، اما کنترل بسیم در حین انجام پارکور کاملاً به دست شما واگذار نمی‌شود! همواره نمی‌توانید مسیر منطقی و دقیقی که می‌خواهید را انتخاب کرده و گاهی بسیم ممکن است به جای پریدن به مقصد مورد نظر شما، به زمین بیافتد و در کنار ۱۰ سرباز دشمن قرار گیرد، حتی که قرار بود از حضورشان خبر نداشته باشند! پارکور هنوز هم از فاصله‌ای دور است که به عنوان مثال در Assassin’s Creed Unity آن را مشاهده می‌کردیم.

به هر حال، به جای اینکه به پارکور، در بازی اینبار به شما کمک کند، قابلیت جدیدی به نام “Assassin Focus” اضافه شده است. این قابلیت به شما امکان می‌دهد بدون واکشی از حالت مخفی، چندین دشمن نزدیک را به ترتیب حمله و مورد حمله قرار دهید. در لحظات خاصی از بازی، این قابلیت به شما کمک خواهد کرد و به طور موثر وقت شما را مدیریت کند!

داستان

کاهش طول داستان به طرز چشمگیری مفید بوده است. در این نسخه، به جای مقابله با تعداد زیادی دشمن که حتی توجهی به آنها نشده بود، با تعداد محدودی از آنها روبرو می‌شویم و برنامه‌ریزی دقیق‌تری برای دستیابی به هدف‌ها داریم. حالا، هر فردی که به آن دست پیدا کرده‌ایم، دارای یک چالش و احساس موفقیت خاص خواهد بود.

پایان بازی شامل یک اتفاق تقریباً ناپیش‌بینی است. اما نکته مهم اینجاست که بعد از انجام بازی و مواجهه با مسائلی که پیش‌آمده‌اند، متوجه می‌شوید که برای حدس زدن نتیجه‌ی داستان، کافی بود که در طول بازی به مسائلی که مشکوک به نظر می‌رسیدند، توجه کنید و از آنها گذشته نشوید.