رفت‌آمدهای روزانه و طولانی به محل کار تنها به خستگی جسمی منجر نمی‌شوند؛ بلکه عوارض جدی برای سلامت روان نیز به‌دنبال دارند. هیچ کس تمایلی به گرفتار شدن در ترافیک ندارد، به‌ویژه با توجه به تحقیقاتی که نشان می‌دهند این مسئله چقدر ممکن است بر سلامتی ما تأثیرگذار باشد. رفت‌وآمدهای طولانی روزانه ممکن است در روزهای پرمشغله، زمان کمی را برای افراد باقی بگذارند که معمولاً کمتر فعالیت بدنی داشته، با اضافه‌وزن، مصرف بیشتر الکل، و در نتیجه، بدخوابی را تجربه می‌کنند.
یک مطالعه‌ی اخیر نشان داده است که نشستن در ترافیک می‌تواند منجر به افزایش فشار خون شود، اما نه به دلیل ناامیدی؛ بلکه به‌خاطر آلودگی هوا که رانندگان با آن مواجه می‌شوند. این اثرات بر سلامتی در هیچ نقطه‌ای از جهان به اندازه‌ی کره‌ی جنوبی احساس نمی‌شود؛ یک کشور که به عنوان دارای طولانی‌ترین زمان رفت‌وآمد و بیشترین نرخ افسردگی در میان کشورهای عضو سازمان توسعه و همکاری اقتصادی (OECD) شناخته می‌شود.
با این حال، تا کنون تحقیقات کمی دربارهٔ تأثیرات سلامتی سفرهای طولانی‌مدت یا درک ارتباط بین تأثیرات فیزیکی و سلامت روانی ضعیف، مانند افسردگی، در جمعیت‌های آسیایی انجام نشده است. یک مطالعه‌ی جدید که بر روی بیش از ۲۳ هزار نفر از اهالی کره‌ی جنوبی اجرا شد، این اشکال در تحقیقات را بهبود بخشید و نشان داد که افرادی که بیش از یک ساعت در روز سفر می‌کنند، ۱۶ درصد بیشتر از افرادی که کمتر از ۳۰ دقیقه رفت‌وآمد دارند، با علائم افسردگی مواجه هستند.
دونگ‌ووک لی، محقق بهداشت عمومی از دانشگاه اینها در کره و همکارانش، از داده‌های شرکت‌کنندگان در سن کار در پنجمین نظرسنجی وضعیت کار (یک نظرسنجی ملی انجام شده در سال ۲۰۱۷) استفاده کردند. شرکت‌کنندگان به پرسش‌های مبتنی بر شاخص رفاهی پنج‌نقطه‌ای سازمان جهانی بهداشت پاسخ دادند و محققان بر اساس این پاسخ‌ها امتیازی را برای سلامت روان شرکت‌کنندگان نظر دادند.
متوسط زمان رفت‌وآمد روزانه شرکت‌کنندگان در پژوهش، ۴۷ دقیقه بود، که با در نظر گرفتن ۵ روز کاری در هفته، معادل تقریباً ۴ ساعت در هفته محاسبه شد. یک چهارم از ۲۳٬۴۱۵ شرکت‌کننده در این پژوهش اعلام کردند که با علائم افسردگی روبرو شده‌اند. این مسئله بر اساس نمرات شاخص آن‌ها ارزیابی شد و از طریق ارزیابی یا تشخیص پزشک تایید نشد.
یافته‌های مطالعه نشان دهنده رابطه علّی و معلولی نبود؛ اما ارتباط بین افزایش رفت‌وآمدها و سلامت روان کمتر در میان مردان مجرد با بیش از ۵۲ ساعت کار در هفته و بدون فرزند، قوی‌تر بود. در زنان نیز، ساعت‌های زیاد رفت‌وآمد با علائم افسردگی در بین کارگران با درآمد کم، نوبت‌کاران و زنان دارای فرزند مرتبط بود. به گفته محققان، افراد ممکن است تصمیم بگیرند زمان کمتری را برای مدیریت استرس از طریق خواب، سرگرمی‌ها و فعالیت‌های دیگر اختصاص دهند.
تجزیه‌وتحلیل اخیر به جوانب مختلف از جمله سن، ساعات کار هفتگی، درآمد، شغل و نوبت کاری متمرکز شده بود، تمامی این عوامل ممکن بودند تأثیراتی بر سلامت روان افراد داشته باشند. این تحلیل بسیاری از عوامل خطر فردی که ممکن بود بر افسردگی تأثیر گذار باشند، مثل سابقه‌ی خانوادگی، را دربر نمی‌گرفت. همچنین، داده‌های نظرسنجی ملی کره نیز از روش‌های حمل‌ونقلی که مسافران استفاده می‌کنند، گزارش نمی‌داد.
با این حال، یک مطالعه انجام شده در سال ۲۰۱۸ روی تقریباً ۴۵۰۰ شرکت‌کننده در بریتانیا، نشان داد که تغییر از رانندگی به حمل‌ونقل فعال مانند دوچرخه‌سواری یا پیاده‌روی می‌تواند سلامت روان افراد را تقویت کند.
هرچند یافته‌های مطالعه به رابطه علّی و معلولی اشاره نمی‌کند، اما باید به مزایای احتمالی رفت‌وآمدهای طولانی نیز توجه داشت. به عنوان مثال، برخی از افراد این رفت‌وآمدهای طولانی را به عنوان فرصتی برای تفکر و استراحت از کار مطرح می‌کنند. اهمیت این نتایج بیشتر می‌شود زمانی که در نظر گرفته شود که نظرسنجی کره پیش از انتشار کووید و تغییرات مهم در شیوه‌های کارکردن انجام شده بود. به گفته محققان، “ارتباط بین زمان طولانی رفت‌وآمد و تشدید علائم افسردگی در بین کارگران با درآمد کم، قوی‌تر است. با این‌حال، تغییر وضعیت به دورکاری در میان کارگران یقه‌سفید و با درآمد بالا بیشتر از افراد با درآمد کم رخ می‌دهد. کاهش زمان و مسافت سفر می‌تواند منجر به بهبود محیط رفت‌وآمد شده و سلامت افراد را بهبود بخشد.”
نتایج این تحقیق منتشر شده در نشریه Journal of Transport & Health می‌باشد.
نظرات کاربران