خودبیمارانگاری، عامل مرگ زودرس است

یک تحقیق انجام‌شده در سوئد نشان می‌دهد که افرادی که به شدت نگران سلامتی خود هستند، ممکن است زودتر از دیگران از دنیا رفته و این مسئله مربوط به هیپوکندریا یا خودبیمارانگاری است. به گفتهٔ استفن هیوز، مدرس ارشد پزشکی در دانشگاه آنگلیا در وب‌سایت کانورسیشن، اصطلاح بیماری‌هراسی یا اختلال اضطراب بیماری (IAD) اکنون بیشتر در مورد این وضعیت استفاده می‌شود تا از اصطلاح هیپوکندریا که حساسیت مخاطبان را نسبت به آن افزایش می‌دهد.

اختلال اضطراب بیماری با ویژگی‌هایی همچون نگرانی بیش‌ازحد دربارهٔ سلامت و اغلب داشتن باورهای بی‌اساس درباره وجود بیماری جدی همراه است. این اختلال ممکن است به صورت مکرر به متخصصان پزشکی مراجعه شود یا فرد از مراجعه به پزشک بخاطر ترس از تشخیص یک بیماری واقعی و جدی اجتناب کند.

اختلال اضطراب بیماری ممکن است زندگی فرد را به طور کامل ناتوان کند، زیرا فرد ممکن است وقت زیادی را در نگرانی و مراجعه به مراکز درمانی صرف کند.

پژوهش‌های انجام‌شده در سوئد به مدت دو دهه بیش از ۴۲۰۰۰ نفر را پیگیری کردند. نتایج نشان می‌دهد که خطر مرگ افراد مبتلا به اختلال اضطراب بیماری بالاتر است و این افراد به طور متوسط پنج سال زودتر از سایران از دنیا می‌رود. همچنین، خطر مرگ ناشی از دلایل طبیعی و غیرطبیعی نیز در این گروه بیشتر است.

در افراد مبتلا به اختلال اضطراب بیماری، مرگ‌ومیر ناشی از دلایل قلبی عروقی و تنفسی و علت‌های ناشناخته بیشتر بود. نرخ خودکشی نیز در این گروه چهار برابر بیشتر از گروه غیرمبتلا به اختلال اضطراب بیماری بود.

چگونه یافته‌ها را می‌توان توضیح داد

اختلال اضطراب بیماری ارتباط نزدیکی با اختلالات روانپزشکی دارد. با توجه به اینکه بیماری‌های روانی خطر افزایش خودکشی را افزایش می‌دهند، این یافته به نظر معقول می‌آید. با در نظر گرفتن حقیقت این موضوع که افراد مبتلا به اختلال اضطراب بیماری ممکن است حس کنند دیدگاه دیگران نسبت به آن‌ها منفی است و احساس طرد شدگی کرده‌اند، احتمالاً در نهایت به اضطراب و افسردگی مبتلا می‌شوند. اضطراب و افسردگی ممکن است در برخی موارد به خودکشی منجر شوند.

علت افزایش خطر مرگ ناشی از دلایل طبیعی، مسأله‌ای پیچیده است و ممکن است عوامل مختلف سبک زندگی در این زمینه نقش داشته باشند.

استفاده بیشتر از الکل، سیگار و مواد مخدر در افراد مبتلا به اضطراب و افرادی که از اختلالات روانپزشکی رنج می‌برند، امری مشاهده‌شده است. این عوامل می‌توانند به کاهش طول عمر منجر شده و ممکن است در افزایش مرگ‌ومیر ناشی از اختلال اضطراب بیماری نقش داشته باشند.

اختلال اضطراب بیماری در افرادی که یکی از اعضای خانواده آن‌ها دچار بیماری جدی بوده است، شیوع بالاتری دارد. از آن‌جا که بسیاری از بیماری‌های جدی عوامل ژنتیکی دارند، احتمالاً دلایل قابل قبولی برای این افزایش مرگ‌ومیر وجود دارد؛ ژن‌های معیوب که به کاهش طول عمر منجر می‌شوند.

چه چیزی می‌توان آموخت

بله، اطلاعاتی درست است که پزشکان با مشاغل پرکاری مواجه هستند و تعداد زیادی از بیماران به دنبال مراجعه به آنها هستند. با این وجود، مهم است که به وضعیت بیمارانی که به نظر می‌رسد مشکل خاصی ندارند، توجه ویژه‌ای شود. زیرا ممکن است نگرانی‌های برخی از افراد علت واقعی بیماری‌های جدی باشد. این مسئله می‌تواند با مثالی از مارسل پروست، نویسنده فرانسوی، توضیح داده شود.

پروست اغلب به‌عنوان فردی مبتلا به هیپوکندریا توسط بیوگرافی‌نویسان توصیف می‌شود و در سن ۵۲ سالگی در سال ۱۹۲۲ از دنیا رفت. در آن زمان، امید به زندگی فرانسوی‌ها ۶۳ سال بود.

در طول عمر خود، پروست از علائم گوارشی متعددی مانند احساس پر بودن، نفخ و استفراغ شکایت می‌کرد. با این‌حال، پزشکان نتواستند مشکل خاصی را در او تشخیص دهند و توصیف علائم او با گاستروپارزی سازگار بود.

گاستروپارزی یک وضعیت است که تحرک معده کاهش می‌یابد، معده با اطلاعات کندتر از حالت طبیعی تخلیه می‌شود و این موجب پر شدن بیش از اندازه آن می‌شود. این وضعیت ممکن است به استفراغ منجر شود و خطر استنشاق از استفراغ به ذات‌الریه استنشاقی منجر شود. پروست نیز به دلیل عوارض ذات‌الریه، جان خود را از دست داد.