هنگام بحث درباره زندگی طولانی و سالم، عوامل گوناگونی در این مسئله دخیل هستند، و برخی از این عوامل قابل تغییر هستند در حالی که برخی دیگر غیر قابل تغییر. نتایج یک مطالعه حاکی از آن است که علاوه بر فعالیت ورزشی، سایر عوامل نیز در تأثیرگذاری بر طول عمر انسان نقش دارند و تنها تحرک بدنی می‌تواند عامل تعیین‌کننده‌ای برای طول عمر نباشد.
به گزارش بهداشت نیوز، برخی از عوامل مانند ژنتیک و جنسیت ثابت و قابل تغییر نیستند. با این حال، نتایج یک تحقیق جدید از محققان دانشگاه جیواسکیلا در فنلاند نشان می‌دهد که عوامل بسیاری از عادات روزانه‌ی ما، از جمله تغذیه، فعالیت بدنی، مدیریت استرس، اجتناب از سیگار و خواب مناسب، می‌توانند در طول عمر تأثیرات قابل‌توجهی داشته باشند. در واقع، این تحقیق نشان می‌دهد که اگرچه ورزش اهمیت خود را در داشتن زندگی طولانی دارد، انجام عادات سبک زندگی سالم ممکن است تأثیر بیشتری در این زمینه داشته باشد.
طول عمر: تاثیر ورزش ممکن است عامل اصلی نباشد
آنا کانکانپا، محقق پروژه در مرکز تحقیقات مرتبط با پیری در دانشکده علوم ورزش و سلامت در دانشگاه جیواسکیلا در فنلاند و نویسنده اصلی این مطالعه، اعلام کرد که تصمیم گرفته رابطه بین فعالیت بدنی در اوقات فراغت و خطر مرگ و میر را بررسی کند. این تصمیم براساس نتایج یک تحقیق پیشین اتخاذ شده است که در همین دانشگاه انجام شده بود و نشان می‌داد این ارتباط ممکن است ناشی از تأثیرات ژنتیکی باشد.
تحقیقات گذشته نشان داده بود که ورزش می‌تواند به کاهش خطر مرگ و میر ناشی از علل و بیماری‌های قلبی عروقی کمک کند؛ اما برخی دیگر از مطالعات نشان داده بودند که ورزش به تنهایی ممکن است در افراد مسن یا افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن تأثیر چندانی بر کاهش مرگ و میر نداشته باشد. این نتایج ممکن است نشانگر آن باشد که عوامل دیگری در طول عمر افراد به جز ورزش نیز نقش دارند.
برای این تحقیق، یک تیم پژوهشی از بیش از ۱۱۰۰ دوقلوی بالغ استفاده کرد. فعالیت بدنی شرکت‌کنندگان در این مطالعه از طریق پرسشنامه‌هایی که در سال‌های ۱۹۷۵، ۱۹۸۱ و ۱۹۹۰ تکمیل شده بودند، ارزیابی شد. افراد شرکت‌کننده به چهار گروه بی‌تحرک، متوسط فعالیت، فعال و بسیار فعال تقسیم شدند. وضعیت مرگ و میر شرکت‌کنندگان تا سال ۲۰۲۰، به عبارت دیگر در یک دوره زمانی ۴۵ ساله، مورد مشاهده قرار گرفت.
در انتها، آنا کانکانپا و تیم او نتیجه گرفتند که بیش از یک سوم شرکت‌کنندگان گروه کم‌تحرک، یعنی حدود ۴۰ درصد، تا سال ۲۰۲۰ جان خود را از دست داده بودند، که بیشترین نرخ مرگ و میر را در میان گروه‌های مورد مطالعه نشان می‌داد.
افراد شرکت‌کننده در گروه‌های فعال نشان دادند که بین ۱۵ تا ۲۳ درصد از جمله‌ی موارد مرگ و میر به علت هر دلیل بیماری‌زا را تجربه کرده‌اند، که نشان‌دهنده نرخ مرگ و میر بسیار پائین‌تری نسبت به گروه کم‌تحرک بود. کانکانپا اظهار کرد: من از این نتایج متعجب نشدم زیرا مطالعات مشاهده‌ای متعدد ارتباط کم‌تحرکی با نرخ بالای مرگ و میر را به ما نشان داده بودند.
تأثیر سایر عوامل سبک زندگی بر خطر مرگ
در این مطالعه، محققان به طور جامع به بررسی تأثیر عوامل متعدد سبک زندگی بر خطر مرگ و میر پرداختند. این عوامل شامل شاخص توده بدنی (BMI)، وضعیت سلامت، مصرف الکل و وضعیت سیگار کشیدن بودند. با در نظر گرفتن این متغیرها، مشخص شد که میزان مرگ و میر پیش‌بینی‌شده برای افراد در گروه کم‌تحرک به حداکثر ۷ درصد کاهش یافت. همچنین با اعمال این متغیرها، محققان به این نتیجه رسیدند که شرکت‌کنندگان در گروه‌های کم‌تحرک و بسیار فعال نسبت به گروه‌های نسبتاً فعال و فعال، پیری بیولوژیکی سریع‌تری را تجربه می‌کنند.
بر اساس این تحقیق، به نظر می‌رسد که ارتباط مفید ورزش طولانی‌مدت با کاهش خطر مرگ و میر نه تنها به دلیل فعالیت بدنی خود نیست، بلکه تا حد زیادی به سایر عوامل مرتبط با سلامتی نیز وابسته است. به عبارت دیگر، فعالیت بدنی منظم ممکن است نمایانگر یک شیوه زندگی سالم باشد و به افزایش طول عمر کمک نماید، نه تنها به دلیل تأثیرات فیزیولوژیکی خود. این درک نوین به ما نشان می‌دهد که برنامه زندگی فعال و سالم به‌طور جامع از چندین عامل ترکیب شده است که با همدیگر تعامل مثبت دارند و نقش مهمی در تعیین سطح سلامت و طول عمر افراد ایفا می‌کنند.
نظرات کاربران