اگر گروهی از افراد در یک خانه با یک خون‌آشام گرفتار شوند، چه خواهد شد؟ فیلم “Abigail” قصد دارد به این سؤال پاسخ دهد.
مت بتینلی-اولپین و تایلر جیلت، پس از کارگردانی فیلم‌های “Ready or Not”، “Scream” و “Scream VI”، حالا به سراغ فیلمی جدید بر اساس داستان دختر دراکولا رفته‌اند. این فیلم هیولایی جدید از یونیورسال، داستان گروهی از آدم‌ربایان را روایت می‌کند که دختر یکی از شخصیت‌های قدرتمند را ربوده و باید مراقب او باشند. اما زمانی که ابیگیل ماهیت واقعی خود به عنوان یک کودک خون‌آشام را آشکار می‌کند، به تدریج آن‌ها را یکی یکی شکار می‌کند.
این مطلب شامل تصاویر آزار دهنده است که ممکن است برای همه مناسب نباشد
فیلم “Abigail” با داستانی از آدم‌ربایی آغاز می‌شود که در آن گروهی از افراد به‌دست یک شخصیت مرموز استخدام می‌شوند تا دختری که رقص باله می‌رقصد را ربوده و یک روز از او نگهداری کنند. در ابتدا، همه‌چیز به‌طور عادی پیش می‌رود و مشکلی به‌نظر نمی‌رسد، اما با فاش شدن هویت پدر ابیگیل، داستان به‌تدریج رنگ و بوی مرموز و عجیبی به خود می‌گیرد. پدر ابیگیل، یک خلافکار خطرناک است و با آغاز قتل اولین عضو گروه، به‌نظر می‌رسد که او قاتل را به‌طور خاص برای این گروه فرستاده است. اما حقیقت چیست؟
از آنجایی که سازندگان فیلم پیش از این هویت ابیگیل را فاش کرده‌اند و مشخص شده است که او یک خون‌آشام است، این موضوع دیگر نمی‌تواند به‌عنوان یک غافلگیری محسوب شود. با این حال، اگر بدون پیش‌زمینه به تماشای فیلم بروید، این فاش‌شدن می‌تواند یک غافلگیری جذاب به نظر برسد. در واقع، این می‌توانست یکی از نقاط قوت و شگفتی‌آور فیلم باشد، اما سازندگان تصمیم گرفتند از این فرصت استفاده نکنند. در عوض، آن‌ها تلاش کردند فیلم را به یک اثر اسلشری تبدیل کنند که در آن اعضای گروه به‌عنوان طعمه‌هایی هستند که باید از دست ابیگیل فرار کنند.
اگرچه در ابتدای فیلم به نظر می‌رسد که با اثری کاملاً متفاوت روبه‌رو هستیم، اما به‌سرعت متوجه می‌شویم که روند فیلم مشابه “Ready or Not” است، با این تفاوت که در یک عمارت تاریخی و مرموز رخ می‌دهد و مکان‌های ترسناک و رازآلود زیادی در آن وجود دارد. تفاوت عمده این است که برخلاف “Ready or Not”، در اینجا به‌جز یک شخصیت، سایرین به‌عنوان طعمه‌ها باید برای بقا تلاش کنند و به‌طور کلی، نقش طعمه‌ها و شکارچی‌ها برعکس شده است.
نکته دیگری که برخلاف تبلیغات فیلم مشخص می‌شود، این است که “Abigail” اصلاً یک کمدی ترسناک نیست و بیشتر به‌عنوان یک فیلم ترسناک اسلشری و هیولایی به نظر می‌رسد، که این موضوع باعث می‌شود تبلیغات یونیورسال کمی مغایر با واقعیت فیلم به نظر برسد. با این حال، این تفاوت‌ها باعث می‌شود که فیلم تنها به‌عنوان یک اثر تکراری با بازیگران متفاوت به نظر نیاید و با وجود شباهت‌ها، شخصیت مستقل خود را به خوبی ارائه دهد.
داستان فیلم “Abigail” به‌طور کلی به یک بازی موش و گربه شباهت دارد، جایی که قربانیان باید راهی برای نجات خود پیدا کنند. یکی از نکات قابل‌توجه فیلم این است که تلاش کرده تا از کلیشه‌های معمول فاصله بگیرد و حتی با آن‌ها شوخی کند، که این موضوع منجر به ایجاد چند صحنه کوتاه کمدی در فیلم شده است. این تغییر به داستان فیلم آسیب نمی‌زند و بلکه به آن تنوع می‌بخشد و از حالت یکنواختی خارج می‌شود.
با اینکه “Abigail” پتانسیل این را دارد که به یک فیلم ترسناک تمام‌عیار تبدیل شود، به جای آن، مسیر مشابه کارهای قبلی کارگردانان خود را دنبال می‌کند. هرچه داستان پیش می‌رود، شباهت‌ها بیشتر می‌شود، از جمله گورستانی پنهان زیر خانه یا مکان‌های مخفی که کلید بسیاری از وقایع هستند، و همچنین گیر افتادن شخصیت‌ها در یک خانه. این شباهت‌ها به‌تنهایی نکته منفی نیستند و می‌توانند ایده مناسبی برای فیلم باشند، اما سازندگان نتوانسته‌اند تفاوت معناداری ایجاد کنند.
فیلم به‌طور قابل پیش‌بینی پیش می‌رود و حتی می‌توان حدس زد که کدام شخصیت در نهایت نجات می‌یابد، که این موضوع باعث می‌شود پایان فیلم تا حد زیادی قابل پیش‌بینی باشد. شاید بخش جالب فیلم جایی باشد که شخصیت‌ها تصمیمات متفاوتی می‌گیرند و فیلم به‌طور موقت نسبت به “Ready or Not” متفاوت عمل می‌کند، اما در نهایت، مسیر کلی و نتیجه نهایی همان است و تغییر چندانی ایجاد نمی‌شود.
مسئله این است که در فیلم قبلی، سازندگان تا حدی موفق به انتقال پیام خود شدند، هرچند که تلاش‌شان ناقص بود. این تلاش در “Abigail” نیز وجود دارد، اما در نهایت فیلم تنها مسیر تکراری را دنبال می‌کند و در پایان، یک صحنه اکشن را به تماشاگران ارائه می‌دهد. فیلم در واقع بین تلاش برای سرگرم‌کننده بودن و انتقال پیام گیر کرده است. با اینکه هدف نهایی فیلم ارائه یک اثر سرگرم‌کننده است، اما تا پایان تلاش می‌کند موضوع اول را نادیده نگیرد و نتوانسته است پیام مورد نظر خود را به طور مؤثر منتقل کند.
فیلم “Abigail” دارای پیش‌زمینه‌ای مناسب برای بررسی ریشه‌های شخصیت ابیگیل و سایر جنبه‌های مرتبط است، اما نتوانسته به خوبی از این موضوع بهره‌برداری کند. در واقع، فیلم می‌توانست پایانی به مراتب تازه‌تر و متفاوت‌تری ارائه دهد، اما در نهایت گرفتار کلیشه‌های مشابه آثار دیگر سازندگان شده و نتوانسته از پتانسیل‌های خود به درستی استفاده کند. با این حال، نکته مثبت فیلم این است که تلاش می‌کند باورهای کلیشه‌ای درباره خون‌آشام‌ها را به چالش بکشد.
اگرچه این تغییرات ممکن است در نگاه اول کم‌اهمیت به نظر برسند، اما باعث می‌شوند روش‌های شکست دادن ابیگیل در فیلم پیچیده‌تر و متنوع‌تر شوند. باورهایی مانند تأثیر صلیب یا سیر در فیلم به عنوان تصورات نادرست به تصویر کشیده می‌شوند، در حالی که چوب و نور آفتاب همچنان به عنوان دشمنان اصلی خون‌آشام‌ها باقی می‌مانند. همچنین، ابیگیل دارای توانایی‌های بیشتری است که سازندگان می‌توانستند از آن‌ها برای ایجاد صحنه‌های ترسناک‌تر بهره‌برداری کنند، اما در نهایت این ویژگی‌های جذاب تنها به طور محدود در روند فیلم استفاده شده‌اند.
فیلم “Abigail” با اضافه کردن بازیگران شناخته‌شده سعی کرده است تا برخی از مشکلات فیلمنامه و مسیر داستانی خود را پوشش دهد. دن استیونز، با اینکه نقشی نسبتا تکراری را ایفا می‌کند، حضورش در صحنه‌ها به بهبود روند فیلم کمک می‌کند و به عنوان نقطه قوتی در فیلم عمل می‌کند. در مقابل، کاترین نیوتون که نقشی مشابه به دیگر نقش‌هایش را بازی می‌کند، متأسفانه عملکرد ناامیدکننده‌ای دارد و به طور کلی نقش یک دختر با شوخی‌های سطحی و بی‌مزه را به تصویر می‌کشد.
ملیسا باررا، که نقش اصلی فیلم را بر عهده دارد، عملکردی نوسان‌دار دارد و بخشی از این مشکل به فیلمنامه برمی‌گردد. در برخی صحنه‌ها، او به عنوان مادری که در تلاش برای بازگشت به کنار پسرش است، به تصویر کشیده می‌شود، در حالی که در دیگر بخش‌ها، نقش و هدف او مشخص نیست. با این حال، باررا سعی کرده است تا جایی که ممکن است این مشکلات را پوشش دهد و بازی او نسبتاً خوب است.
ستاره واقعی فیلم بدون شک آلیشا ویر است که به خوبی از عهده نقش ابیگیل برآمده است. او باید شخصیتی را به تصویر بکشد که با وجود ظاهری کودکانه، سن و تجربه بالایی دارد. ویر توانسته است این دوگانگی را به خوبی منتقل کند و بازی او به شدت به ارتقاء کیفیت فیلم کمک کرده است. او توانسته است چهره‌های مختلف شخصیت ابیگیل را به خوبی به نمایش بگذارد و این نیاز حیاتی فیلم را به خوبی برآورده کند.
فیلم Abigail می‌توانست با تمرکز بیشتر بر ایجاد اتمسفر و صحنه‌های ترسناک، به همراه اجتناب از کلیشه‌های مرسوم در مورد خون‌آشام‌ها و بهره‌برداری بهتری از فرصت‌هایش، به اثری بسیار جذاب‌تر و سرگرم‌کننده‌تر تبدیل شود. اما در نهایت، این فیلم بیشتر به عنوان یک اثر سرگرم‌کننده برای یک بار تماشا شدن معرفی می‌شود و احتمالاً برای تماشای مجدد آن انگیزه زیادی وجود نخواهد داشت. به‌طور کلی، *Abigail* فیلمی خوش‌ساخت است که ارزش وقت گذاشتن را دارد، اما نباید انتظارات زیادی از آن داشت.
نظرات کاربران