سندرم مثانه خجالتی چیست و چرا استفاده از توالت‌های عمومی برای برخی دشوار است؟

اگر ادرار کردن در مکان‌های عمومی برای شما مشکل‌ساز است و نمی‌توانید به سادگی این نیاز را برطرف کنید، ممکن است به خجالت ادراری یا «سندرم مثانه خجالتی» مبتلا باشید که موضوعی جدی است.

برای بسیاری، رفتن به دستشویی یک عمل خودکار است، اما برخی افراد در چنین شرایطی دچار ناراحتی و اضطراب می‌شوند، به ویژه در کنار دیگران.

این ترس به عنوان «پارورزی» شناخته می‌شود و به صورت انسداد بدنی ظاهر می‌شود، به طوری که فرد نمی‌تواند عضلات کف لگن را به اندازه کافی شل کند تا ادرار کند.

ویکتوریا گرنون، روانشناس بالینی، به بررسی این پدیده و تأثیرات آن بر زندگی افراد پرداخته است.

اضطراب اجتماعی

ویکتوریا گرنون، روانشناس بالینی، بیان می‌کند که علائم سندرم مثانه خجالتی غالباً در شرایط اضطراب اجتماعی یا عملکردی بروز می‌کنند. او توضیح می‌دهد که ترس از ادرار کردن در مکان‌های عمومی مشابه ترس از ایجاد صدای بلند در جمع است؛ فرد نگران است که دیگران صدای او را بشنوند و درباره‌اش قضاوت کنند.

همان‌طور که برخی افراد از سرخ شدن، عرق کردن یا لرزش در جمع خجالت می‌کشند، کسانی که به سندرم مثانه خجالتی دچار هستند نیز تلاش می‌کنند از موقعیت‌های خطرناک یا شرم‌آور دوری کنند.

در موارد شدیدتر، این ترس ممکن است باعث شود که آن‌ها دعوت‌ها، سفرها و حتی فرصت‌های شغلی را رد کنند. مشابه افرادی که از سرخ شدن خجالت می‌کشند و از دیده شدن خودداری می‌کنند، کسانی که دست‌هایشان می‌لرزد، حرکات دست خود را محدود می‌کنند و افرادی که عرق می‌کنند، از تماس فیزیکی پرهیز می‌کنند تا وضعیتشان فاش نشود.

روانشناس بالینی توضیح می‌دهد که اگر ترس از ادرار کردن تنها یک ناراحتی جزئی باشد، نگرانی ندارد، اما اگر این ترس به زندگی روزمره فرد آسیب بزند، مراجعه به روانشناس ضروری است.