تاسیس یک ابرشهر نوظهور که در آن سه یا چهار کشور همسایه همکاری کنند و از نقاط قوت یکدیگر بهره‌برداری کنند، هنوز در مراحل اولیه است.
اروپا به عنوان دومین قاره پرجمعیت جهان، میزبان ۱۰ اقتصاد بزرگ جهانی است. با وجود این برتری اقتصادی و تراکم جمعیت، شهرهای اروپایی هنوز با کلان‌شهرهای بزرگ در آسیا، آمریکا و آفریقا فاصله دارند.
حدود یک دهه است که بحث‌های مربوط به ساخت یک شهر جدید در سه کشور همسایه اروپایی مطرح شده است. این ایده که هنوز در مراحل ابتدایی است، به ادغام بخش‌هایی از یک کشور چهارم برای ایجاد این منطقه شهری جدید نیز اشاره دارد.
شبکه یکپارچه شهری در بخش‌هایی از سه کشور
تاسیس یک ابرشهر جدید و نوظهور، جایی که سه کشور همسایه با همکاری و استفاده از نقاط قوت یکدیگر، به هم می‌پیوندند، هنوز در مراحل ابتدایی خود قرار دارد.
این شهر جدید قرار است هلند را با منطقه فلاندر بلژیک، «نوردراین-وستفالن» آلمان و احتمالاً شهر لیل فرانسه ادغام کند.
این کلانشهر پیشنهادی ممکن است شامل شهرهای بروکسل، کلن و آمستردام باشد و به منظور کاهش انتشار کربن، از یک شبکه حمل و نقل عمومی یکپارچه بهره‌مند خواهد شد.
به این ترتیب، هلند، بلژیک، آلمان و احتمالاً فرانسه یک شبکه بین‌المللی منسجم تشکیل می‌دهند و خود را به عنوان یک موجودیت واحد معرفی می‌کنند.
این شهر سه‌کشوری به یک ابرکلانشهر تبدیل خواهد شد که سرمایه‌گذاران بسیاری را جذب کرده و حدود ۴۵ میلیون نفر را که در شهرهای مختلف زندگی و کار می‌کردند، به هم متصل خواهد کرد.
مورد مشابه در هلند
این ایده به مفهومی مشابه آنچه پیش‌تر در هلند دیده شده، اشاره دارد، جایی که این کشور به دو منطقه اصلی «رندستاد» و بقیه کشور تقسیم شده است.
درون رندستاد، چهار شهر بزرگ – آمستردام، روتردام، اوترخت و لاهه – به عنوان یک شبکه یکپارچه عمل می‌کنند.
آمستردام به عنوان پایتخت اقتصادی، لاهه به عنوان مرکز حکومت، روتردام به عنوان هاب لجستیک و اوترخت به عنوان مرکز تحقیقات و آموزش شناخته می‌شوند.
این شهرها به دلیل سیستم حمل و نقل کارآمد به سادگی به یکدیگر دسترسی دارند و باعث می‌شوند که همه آن‌ها به طور هماهنگ عمل کنند.
ایده شهر سه‌کشوری نیز امیدوار است با کاهش رقابت و افزایش تنوع و انعطاف‌پذیری میان این سه کشور، به طور مؤثری کار کند.
مزایای طرح ایجاد یک کلانشهر سه‌کشوری، مخالفان آن چه گروه‌هایی هستند؟
پیتر ساولبرگ، برنامه‌ریز شهری و ایده‌پرداز این پروژه، در توضیح ضرورت این طرح گفت: «در سال‌های اخیر، روند شهرنشینی به شدت افزایش یافته و اکنون ۷۰ تا ۸۰ درصد جمعیت جهان در مناطق شهری بزرگ زندگی می‌کنند.»
او ادامه داد: «این واقعیت نشان می‌دهد که اقتصاد جهانی به طور فزاینده‌ای در شهرهای بزرگ متمرکز شده است. ما باید به این چالش نه به عنوان یک کشور یا مجموعه‌ای از شهرهای کوچک، بلکه به عنوان یک کل واحد شامل هلند، منطقه فلاندر بلژیک و نوردراین-وستفالن آلمان بپردازیم.»
ساولبرگ بر این باور است که این کلانشهر می‌تواند سرمایه‌گذاری و استعدادهای بیشتری را نسبت به مناطق کوچک‌تر جذب کند. او افزود: «نزدیک به ۳۰ میلیون نفر در این مثلث زندگی می‌کنند و گردش مالی داخلی به میزان ۱۵۰ میلیارد یورو در این منطقه در حال انجام است.»
این برنامه‌ریز شهری همچنین تاکید کرد: «هدف ما این است که هلند را به عنوان یک ابرکلانشهر سبز به جهانیان معرفی کنیم و به جامعه تجاری یک ویترین بین‌المللی برای ترویج صادرات ارائه دهیم.»
ایده این کلانشهر از حمایت چندین نهاد برجسته، از جمله یک شرکت حقوقی بین‌المللی، شرکت‌های املاک و مستغلات، و بزرگ‌ترین سازمان کارفرمایان هلند، موسوم به شبکه شهر سه‌کشوری، برخوردار است.
با این حال، مخالفان این طرح شامل گروه‌هایی از شهروندان محلی، فعالان محیط زیست و برخی سیاستمداران هستند که نگران اثرات زیست‌محیطی و اجتماعی این پروژه هستند. آن‌ها معتقدند که ادغام چنین مناطق وسیعی ممکن است منجر به افزایش فشار بر منابع محلی و فرهنگ‌های متنوع شود.
با این حال، همه افراد نسبت به ایجاد این کلانشهر جدید هم‌نظر نیستند. به‌ویژه کشاورزان منطقه ناراضی هستند و دولت‌ها هنوز هیچ حمایتی مالی از این طرح ارائه نکرده‌اند.
کشاورزان هلندی نگرانند که این ابرشهر به محیط زیست آسیب برساند و منجر به از دست رفتن زمین‌های کشاورزی‌شان شود. اعتراضات گسترده آن‌ها به حدی رسیده است که پروژه «شبکه شهر سه‌کشوری» مجبور شده بسیاری از محتوای خود را از وب‌سایتش حذف کند و وضعیت این ایده را به حالت نامشخصی درآورد.
نظرات کاربران