بازیافت ۹۸ درصد از عرق و ادرار فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی به عنوان یک پیشرفت بزرگ در مأموریت‌های فضایی آینده در فضای دوردست محسوب می‌شود. ناسا به یک نقطه عطف در فناوری رسیده است که قادر است نقش مهمی در مأموریت‌های خارج از زمین ایفا کند. در این هفته، آژانس فضایی ناسا اعلام کرده است که سیستم کنترل محیطی و پشتیبانی از حیات در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ECLSS) در حال حاضر توانایی بازیافت ۹۸ درصد از تمام رطوبت ترشح شده از بدن فضانوردان در ایستگاه فضایی را دارد. عملکرد این سیستم قابل مقایسه با لباس‌های “استیل‌سوت” در داستان تخیلی “تلماسه” است.
به طور خاص، یکی از بخش‌های سیستم کنترل محیطی و پشتیبانی از حیات در ایستگاه فضایی بین‌المللی از “رطوب‌گیرهای پیشرفته” برای جذب رطوبت بدن خدمه‌ی ایستگاه فضایی در طول انجام وظایف روزمره استفاده می‌کند. یک سیستم فرعی دیگر به نام “مجموعه پردازنده ادرار” است که ادرار فضانوردان را با استفاده از تقطیر خلاء بازیافت می‌کند. به گفته ناسا، فرآیند تقطیر، آب و آب نمک موجود در ادرار را که هنوز حاوی H2O بازیافت‌پذیر است، جدا می‌کند.
آژانس فضایی آمریکا به تازگی آزمایش دستگاهی جدید را آغاز کرده است که قادر است آب باقی‌مانده در آب نمک ادرار و عرق بدن را استخراج کند و با استفاده از همین سیستم، بازیافت ۹۸ درصدی آب در ایستگاه فضایی بین‌المللی ممکن شده است. قبلاً نرخ بازیافت آب در این ایستگاه در حدود ۹۳ تا ۹۴ درصد بوده است.
کریستوفر براون، عضوی از تیم مدیریت سیستم‌های پشتیبانی از حیات ایستگاه فضایی بین‌المللی، اظهار داشت: “این دستاورد یک گام بسیار مهم و پیشرو در تکامل سیستم‌های پشتیبانی از حیات است. فرض کنید ۱۰۰ لیتر مایع در ایستگاه جمع‌آوری شده است، ۲ لیتر از آن از دست می‌رود و ۹۸ درصد دیگر برای ما باقی می‌ماند. حفظ این چرخه یک دستاورد بزرگ است.”
اگر تصور نوشیدن ادرار شخص دیگری حال شما را بد می‌کند، نگران نباشید. جیل ویلیامسون از ناسا، مدیر بخش زیر‌سیستم‌های آبی ECLSS خاطرنشان می‌کند که این سیستم پردازش از پایه شبیه به برخی از سیستم‌های توزیع آب زمینی است، فقط با این تفاوت که در محیط ریزگرانش انجام می‌شود. قرار نیست فضانوردان ادرار بنوشند. آبی که به‌دست می‌آید کاملاً آشامیدنی است، این آب بازیافتی، فیلتر و پاکسازی شده و درحقیقت حتی تمیزتر از آبی است که ما اینجا روی زمین می‌نوشیم.
به‌نقل‌از ویلیامسون، وجود سیستم‌هایی مانند سیستم کنترل محیطی و پشتیبانی از حیات در ایستگاه فضایی بین‌المللی برای آینده‌ی مأموریت‌های فضایی بسیار حیاتی خواهد بود، زیرا ناسا در آینده مأموریت‌های بیشتری را خارج از مدار زمین اجرا خواهد کرد. او افزود هرچقدر بار آب و اکسیژن کمتری برای ارسال با فضاپیما داشته باشیم، می‌توان بار علمی بیشتری را به‌همراه فضاپیما پرتاب کرد. سیستم‌های بازیافت مطمئن و قوی به این معنی است که دیگر نیاز نیست فضانوردان نگران منابع آبی باشند، و می‌توانند با خیال راحت بر هدف واقعی مأموریت خود تمرکز کنند.
نظرات کاربران