دلفین‌های مادر در حین صحبت با فرزندان خود، صدای خاص و مشخص خود را تغییر می‌دهند، که شباهتی شگفت‌انگیز به رفتار والدین انسانی دارد که با کودکانشان بچگانه صحبت می‌کنند.
یک تیم از محققان در تحقیقی که در مجموعه‌ی مقالات آکادمی ملی علوم ایالات متحده (PNAS) منتشر شده است، اعلام کرده‌اند که برخی از دلفین‌های بینی‌بطری مادر در نزدیکی فرزندانشان، صدای سوتی متمایز خود را تغییر می‌دهند. این والدین ممکن است با استفاده از این روش، مهارت‌های دقت و توجه، برقراری ارتباط و مهارت‌های صوتی را در فرزندان دلفین تقویت کنند، به طریقی که انسان‌ها برای تربیت کودکان خود انجام می‌دهند.
هر دلفین بینی‌بطری معمولی (Tursiops truncatus) در چند ماه اول زندگی، یک آهنگ منحصربه‌فرد یا سوتی خاص به عنوان نام خود انتخاب می‌کند. به گفته‌ی لیلا سایا، یک زیست‌شناس دریایی از مؤسسه‌ی اقیانوس‌شناسی وودزهول در ماساچوست، دلفین‌ها در آب به یکدیگر با نام خاصی صدا می‌زنند. احتمالاً دلفین‌ها از این روش برای پیگیری و برقراری ارتباط با یکدیگر استفاده می‌کنند.
با این حال، به نظر می‌رسد که دلفین‌های مادر در حضور فرزندانشان که تا سه تا شش سال در کنار آنها می‌مانند، آهنگ صدای خود را تغییر می‌دهند. سایا به عنوان یکی از پژوهشگران، در تحقیقی که سال ۲۰۰۹ توسط یکی از دانشجویانش انجام شد، به این موضوع پی برد؛ اما او می‌گوید که آن تحقیق صرفاً بخش کوچکی از یک مطالعه بزرگتر بوده است.
با هدف بررسی این مشاهدات، سایا و همکارانش آهنگ‌های خاص ۱۹ دلفین مادر را در حضور و عدم حضور فرزندانشان تجزیه و تحلیل کردند. در طول ارزیابی سلامتی و بررسی صید و رهاسازی دلفین‌ها که از سال ۱۹۸۴ تا ۲۰۱۸ صورت گرفته بود، صداهای ضبط‌شده از جمعیت دلفین‌های حیات وحشی که در نزدیکی خلیج ساراسوتا در فلوریدا زندگی می‌کنند، جمع‌آوری شد.
محققان، ۴۰ نمونه از آهنگ‌های منحصربه‌فرد هر دلفین را مورد بررسی قرار دادند و از طریق یک روش خاص که فرکانس صدا را در طول زمان تغییر می‌دهد، صحت آنها را تأیید کردند. نیمی از سوت‌های هر دلفین در حضور فرزندشان به صدا درآمده بود. در مقایسه با صداهایی که در غیاب آنها بیان می‌شد، سوت‌های مادران در حضور فرزندانشان دارای فرکانس صوتی بالاتر از بیشینه‌ی دامنه و کمی پایین‌تر از کمینه‌ی دامنه بودند.
سایا باور دارد که این تغییرات در سوت دلفین‌ها نشان دهنده استفاده از “زبان بچگانه” است، زیرا والدین انسانی نیز از کلمات و زبان واقعی صرف نظر کرده و صرفاً از آهنگ‌های خاص استفاده می‌کنند. این تغییر لحن یا آهنگ که به طور رسمی “بچگانه صحبت کردن” نامیده می‌شود، مشابه آنچه در دلفین‌ها مشاهده می‌شود، به طور معمول شامل گام‌های بالاتر و دامنه‌ی وسیع‌تر فرکانس صدا است.
کوئینسی گیبسون، بوم‌شناس رفتاری پستانداران دریایی و مدیر برنامه تحقیقات دلفین‌ها در دانشگاه فلوریدای شمالی در جکسونویل، که در مطالعه اخیری مشارکت نداشته است، بیان می‌کند: “دلفین‌های بینی‌بطری به عنوان کاندیداهای اصلی برای برقراری ارتباط بچگانه با فرزندان معرفی می‌شوند.” دلفین‌ها مانند انسان‌ها رابطه قوی مادر و فرزندی را شکل می‌دهند و ارتباط صوتی را یاد می‌گیرند.
با این حال، گیبسون به یادآوری می‌کند که برای تأیید نتایج پژوهش، محققان باید سوت‌های اختصاصی دلفین‌های مادر را در حالت شنا آزاد تجزیه و تحلیل کنند. او می‌گوید: “ما برای پاسخ به این پرسش باید شرایط طبیعی‌تر و دست‌نخورده‌تر را بررسی کنیم.”
موریسیو کانتور، بوم‌شناس رفتاری از مؤسسه پستانداران دریایی دانشگاه ایالتی اورگان در نیوپورت، که نیز در مطالعه شرکت نداشته است، می‌گوید، اگرچه محققان حدس می‌زنند که دلفین‌های والد ممکن است همان قابلیت‌های گفتاری والدین انسانی را داشته باشند، تا زمانی که از خود دلفین‌ها بتوانیم بپرسیم که در واقع چه کار می‌کنند، هنوز هیچکس نمی‌تواند به این مورد اطمینان حاصل کند.
با وجود این، سایا اعتقاد دارد: “این ایده که شاید توانایی‌های مشابهی در چنین گونه‌های متفاوتی وجود داشته باشد، بسیار جالب است.”
نظرات کاربران