روانشناسان و روانپزشکان تاکید می‌کنند که اگر نشانه‌های اضطراب در خود مشاهده می‌کنید، به متخصص مراجعه کنید. به دلیل اینکه تاخیر در پیگیری و درمان اضطراب ممکن است این اختلال را تشدید کرده و یا اختلالات روانی بیشتری را به آن افزوده کند.
به گزارش بهداشت نیوز، اضطراب به عنوان یک نوع اختلال روانی شناخته می‌شود که بسیاری از افراد به اشتباه آن را با استرس اشتباه می‌گیرند. افراد باید آگاه باشند که استرس و اضطراب، با وجود اشتراکاتی، دو وضعیت کاملاً متفاوت هستند.
تغییرات فیزیولوژیکی مشابهی نظیر افزایش ضربان قلب، تنفس تند و کوتاه، و تنش عضلانی در اضطراب و استرس وجود دارد، اما منشأ هرکدام از این احوال متفاوت است. استرس منشأ خارجی و قابل شناسایی دارد، در حالی که اضطراب، منشأ خارجی مشخصی ندارد و دلایل آن برای فرد مبهم است. به عبارت دیگر، شخص ممکن است از دلایل استرس خود آگاه باشد، اما در مورد اضطراب، علت واقعی بروز آن برایش مبهم باشد.
بر اساس آمارهای موجود، حدود ۶۰ درصد از جمعیت ایران با حداقل یک اختلال روانی مواجه هستند و بسیاری از آنها از وجود این اختلالات آگاه نیستند.
اضطراب یکی از این اختلالات است که افراد زیادی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، اما بسیاری از آنها به دلیل مواردی چون هزینه‌ی جلسات تراپی، نداشتن اطلاعات کافی درباره خطرات و اثرات ثانویه اضطراب، یا اهمیت نپرداختن به این موضوع به دلیل ترس از اعتیاد و وابستگی به دارو، به درستی به مشکل خود توجه نمی‌کنند و درمان مناسبی را پیگیری نمی‌کنند. همچنین بسیاری از افراد نمی‌دانند چه کاری باید برای درمان اختلال اضطراب خود انجام دهند.
دکتر علیرضا تبریزی، روانشناس، درباره‌ی اینکه افراد مبتلا به اختلالات اضطراب باید به کدام متخصص مراجعه کنند، توضیح می‌دهد: اغلب اختلالات اضطرابی قابل حل با کمک روانشناس هستند و عمدتاً افرادی که با مسائل روانشناختی مواجه هستند، ابتدا به یک روانشناس مراجعه می‌کنند.
اگر روانشناس به این نتیجه برسد که مشکل فرد به حدی شدید است که نیاز به جلسات طولانی‌تری دارد تا بهبود یابد، او ممکن است فرد را به یک روانپزشک ارجاع دهد. روانپزشک با استفاده از درمان‌های دارودرمانی به کاهش سطح اضطراب کمک می‌کند.
دکتر تبریزی ادامه می‌دهد: با این حال، مصرف داروها تنها نشانه‌های اضطراب را کاهش می‌دهد و ریشه مشکل را حل نمی‌کند. برای درمان کامل، حتماً باید به روانشناس یا تراپیست مراجعه کرد، زیرا این افراد قادرند ریشه اصلی اضطراب را کشف کرده و بر اساس آن، راهکارها و توصیه‌های لازم را فراهم کنند.
در زمینه علم روانشناسی، اختلال اضطراب با عنوان “اختلال مادر” شناخته می‌شود، زیرا می‌تواند عواقب جسمی و روانی جدی ایجاد کند و همچنین تمایل داشته باشد اختلالات و مشکلات دیگر را تشدید نماید.
به همین دلیل، روانشناسان و روانپزشکان با تأکید بر اهمیت مسائل روحی، توصیه می‌کنند که در صورت تجربه علائم اضطراب در خود، به متخصص مراجعه شود. تعلل در پیگیری و درمان این اختلال ممکن است باعث تشدید آن یا افزایش اختلالات روانی بیشتر گردد.
نشانه‌های اختلال اضطراب در افراد بزرگسال شامل بی‌قراری، تپش قلب، خشکی دهان، ضربان قلب تند، تعریق زیاد، ریتم تنفسی تند و خودارضایی می‌شوند.
در کودکان این نشانه‌ها به شکل شب‌ادراری، دندان‌قروچه، جویدن ناخن، تیک‌زدن، لکنت زبان، راه‌رفتن در خواب، غلت‌زدن در خواب، حرف‌زدن در خواب، ترس از تنهایی و تاریکی، ترس از آسانسور، ترس از آب، زودرنجی، پرخاشگری، وابستگی، و نشانه‌های مشابه دیگر مشاهده می‌شوند.
اطلاعات کافی درباره زمان مناسب برای مراجعه به متخصص درمان اضطراب، ممکن است برای بسیاری از افراد مبهم باشد.
در این رابطه، کارشناسان تأکید دارند که اگر اضطراب تأثیر مخربی بر روند زندگی روزمره و کارکردهای روزانه فرد گذاشته باشد، حتماً نیاز به مراجعه به متخصص جهت درمان آن است و بهتر است از خوددرمانی خودداری شود.
اگرچه اگر کارکردهای روزانه فرد به شدت تحت تأثیر قرار نگرفته باشد، این موضوع نگرانی ایجاد می‌کند. در این حالت، مهم است که یاد بگیریم چگونه با اضطراب کنار بیاییم و به مدیریت آن بپردازیم.
نظرات کاربران