کاوش‌های بشر به دورترین نقاط فضا!

گذشتهٔ فضا، اسراری پرده‌برداری‌نشده که دانشمندان بسیاری در تلاشند آن را به طور جامع کشف کنند.
به گزارش منبع معتبری، از دههٔ هفتاد میلادی، مأموریت‌های فضایی نوآورانه‌ای اجرا شده‌اند. توسط پیشروی در دانش و فناوری، انسان به نقاط دوردست فضا سفر کرده و در آنجا کاوش‌های بسیاری را انجام داده است. در ادامه، به صورت ترتیبی، با ده فضاپیمایی که بیشترین مأموریت‌های فضایی را داشته‌اند، آشنا خواهید شد.

وویجر یک

زمان پرتاب: سال 1977 (1356 خورشیدی)
وویجر، یک فضاپیمای کاوشگر فضایی توسط ناسا به فضا پرتاب شد. این فضاپیما توانست مسافتی حدود ۱۹ میلیارد کیلومتر را طی کند و به مشتری و زحل برسد. در سال ۱۹۹۰، وویجر به عقب نگاه کرد و از زمین عکسی گرفت؛ در این عکس، زمین به عنوان یک نقطه آبی کم‌رنگ ظاهر شد. هرچند، هنوز هم از طریق امواج رادیویی، وویجر با زمین در تماس است.

پایونیر۱۱

زمان پرتاب: سال 1973
فضاپیمای مذکور با طی کردن مسافتی حدود ۱۶ میلیارد کیلومتر، به مشتری و زحل رسید.

وویجر 2

زمان پرتاب: سال 1977
وویجر ۲ یک فضاپیمای بی‌سرنشین کاوشگر میان‌سیاره‌ای است که توسط ناسا به فضا پرتاب شده‌است. هدف اصلی این فضاپیما، مطالعه سیاره‌های خارجی منظومه شمسی و فضای میان‌ستاره‌ای بوده است. با طی کردن مسافتی حدود ۱۵.۶ میلیارد کیلومتر، وویجر ۲ به مشتری، زحل، اورانوس و نپتون دست یافته و آن‌ها را مورد بررسی قرار داده است.

پایونیر 10

زمان پرتاب: سال 1972
یک سال قبل از پرتاب خواهر فضاپیمای کنونی، یعنی پایونیر 11، پایونیر 10 به ماموریت خود در فضا پرداخته بود. این فضاپیما حدود ۱۲ میلیارد کیلومتر از مسیر خود طی کرد تا به سیاره مشتری برسد.

گالیله

زمان پرتاب: سال 1989
در دسامبر سال ۱۹۹۵ میلادی، فضاپیمای گالیله، که دقیق‌ترین تصاویر زمان خود را فرستاده بود، به یک ماموریت مهم در فضا پرداخت. این فضاپیما کاوشگری را به داخل جوی مشتری فرستاد تا برای اولین بار نمونه‌هایی از این جو را آزمایش کند. پس از حدود یک ساعت، کاوشگر به سطح جوی مشتری سقوط کرد و در نتیجه فشار لایه‌های جوی، منهدم شد. گالیله در مجموع حدود ۴.۶ میلیارد کیلومتر را طی کرد تا به زهره و مشتری برسد.

کاسینی-هویگنس

زمان پرتاب: سال 1997
کاوشگر فضایی تحقیقاتی “کاسینی-هویگنس” به همراه فضاپیمای جستجوگر “هویگنس” به طور مشترک توسط ناسا و سازمان فضایی اروپا برای ماموریت‌های کاوشی به فضا فرستاده شدند. “کاسینی” به دور زحل می‌گردد و اطلاعاتی از این سیاره را به زمین ارسال می‌کند، در حالی که “هویگنس” یک فضاپیمای کوچک است که از “کاسینی” به سمت قمر زحل به نام “تیتان” فرستاده شد و اطلاعاتی از سطح این قمر را کسب و به زمین می‌فرستد. نام این دو فضاپیما از دو منجم مشهور به نام‌های “جیوانی کاسینی” و “کریستین هویگنس” گرفته شده است. این دو ماموریت فضایی در کل حدود ۳.۵ میلیارد کیلومتر را طی کردند تا به زهره، مشتری، زحل، یاپتوس و تایتان برسند.

ماژلان

زمان پرتاب: سال 1989
ماژلان، یک کاوشگر فضایی رباتیکی، توسط سازمان فضایی ناسا به مسیر سیاره زهره ارسال شد. این فضاپیما حدود ۱.۳ میلیارد کیلومتر را طی کرد تا به سیاره زهره برسد و با استفاده از فناوری “رادار دهانه ترکیبی”، ماموریت نقشه‌برداری از سطح این سیاره را انجام داد.

وایکینگ یک و دو

زمان پرتاب: سال 1975
این فضاپیماها مسافتی حدود 400 میلیون کیلومتر را طی کردند تا به سیاره مریخ برسند.

مارس اکسپرس

زمان پرتاب: سال 2003
فضاپیمای “سریع‌السیر به مریخ” نیز مسافتی حدود 400 میلیون کیلومتر را طی کرد تا به سیاره مریخ برسد. مارس اکسپرس، جدیدترین پرتاب فضاپیما توسط بشر است که یک سفر طولانی داشته است.

وِنِرا 9

زمان پرتاب: سال 1975
در سال 1975، فعالیت‌های فضایی بسیار زیادی صورت گرفت. از میان این فعالیت‌ها، ونرا 9 نیز در همان سال به فضا پرتاب شد و با طی کردن مسافتی حدود 360 میلیون کیلومتر، به سیاره زهره دست یافت.
تهیه و تنظیم:مجله سیمدخت