یافته‌های مطالعه‌ی جدید انجام شده توسط پژوهشگران ایستگاه فضایی بین‌المللی نشان می‌دهد که پستانداران احتمالاً می‌توانند در محیط فضایی رشد کنند. همان‌طور که انسان‌ها به مرزهای جدیدی که خارج از زمین قرار دارند نگاه می‌کنند و اولین گام‌های خود را به سوی ستاره‌ها می‌گذارند، سوالاتی در مورد آینده‌ی ما ظاهر می‌شود. یکی از این سوالات این است که آیا می‌توانیم به تکثیر گونه‌ها ادامه دهیم و انسان‌های جدیدی را در شرایط ریزگرانش و محیط‌هایی فراتر از اتمسفر زمین پرورش دهیم؟
در این مطالعه، برای اولین‌بار رویان‌های پستاندار در محیط ریزگرانش ایستگاه فضایی بین‌المللی که تقریباً ۴۰۰ کیلومتر بالاتر از سطح زمین به دور سیاره می‌چرخد، کشت شدند. نتایج نشان داد که رویان‌های موش حداقل در مراحل اولیه می‌توانند در محیط فضا زنده بمانند.
سوال اصلی که مدت‌هاست در ذهن دانشمندان مطرح بوده است، این است که آیا جنین‌های پستانداران می‌توانند در شرایط ریزگرانش رشد کنند. این مسئله به‌ویژه مهم است زیرا امکان بارداری در طول سفر به مریخ، که بیش از شش ماه به طول می‌انجامد، وجود دارد.
برای پی بردن به این موضوع، پژوهشگران رویان‌های موش را بارور کردند و در مرحله دو سلولی، آن‌ها را منجمد کردند و به ایستگاه فضایی بین‌المللی فرستادند. در طی چهار روز، فضانوردان رویان‌ها را در دستگاهی که برای این منظور طراحی شده بود، کشت کردند. سپس آن‌ها را در پارافرمالدهید نگهداری کردند تا بتوانند به زمین بازگردند.
این آزمایش در سه مجموعه مختلف انجام شد. یک مجموعه به‌عنوان گروه کنترل در شرایط گرانش زمین کشت شد. گروه دیگر در شرایط گرانش شبیه‌سازی‌شده زمین در ایستگاه فضایی بین‌المللی قرار گرفت و گروه آزمایشی در شرایط ریزگرانش قرار داشت.
نرخ بقا در هر دو گروه ایستگاه فضایی بین‌المللی کمتر از نرخ بقا در رویان‌های روی زمین بود، اما رویان‌های باقی‌مانده به طور طبیعی رشد کردند. بنابراین، در حالی که ماندگاری در فضا کمتر بود، این حقیقت که آن‌ها زنده ماندند، نشانه‌ای از توانمندی و پایداری آن‌ها است. همچنین، عواملی غیر از گرانش وجود دارند که ممکن است در نرخ پایین بقا در فضا نقش داشته باشند.
پژوهشگران اظهار داشتند که رویان‌هایی که در شرایط ریزگرانش کشت شده‌اند، به بلاستوسیست‌هایی با تعداد سلول طبیعی، تراکم سلولی داخلی و پروفایل بیان ژن مشابه با گروه‌های کنترل تبدیل شدند. این نتایج نشان می‌دهند که گرانش تأثیر قابل‌ملاحظه‌ای در تشکیل بلاستوسیست و تمایز اولیه در رویان‌های پستاندار ندارد.
نیاز به انجام مطالعات بیشتر حسب می‌رسد تا مشخص شود آیا بارداری در فضا می‌تواند توصیه‌‌ای داشته باشد یا خیر. پژوهشگران در این تحقیقات، تأثیرات تشعشعات فضایی که مقدار آن‌ها در فضا بسیار بیشتر است، را در نظر نگرفته‌اند. همچنین، رشد رویان‌ها در مرحله بلاستوسیست متوقف شد و نمی‌توان مطمئن شد که آیا رشد رویان در رحم منجر به پیامدهای متفاوتی می‌شود یا خیر.
آزمایشات روی جوندگان باردار نشان داده است که حضور در فضا در طی مراحل بحرانی بارداری می‌تواند با اختلالاتی در رشد جنین همراه باشد. فرزندان جوندگانی که در فضا قرار داشتند، نرخ بالاتری از عوارض سلامتی را نشان دادند و یک مطالعه در سال ۲۰۰۵ نشان داد که گرانش برای رشد طبیعی اسکلت و عضلات جنین ضروری است. بنابراین، برای بررسی تأثیر سفرهای فضایی بر جنین‌های پستاندار، نیاز به مطالعات بیشتر و دقیق‌تر داریم.
این یافته‌ها در مجله‌ی iScience منتشر شده‌اند.
نظرات کاربران